Arie van den Heuvel

Het jaarlijkse Paaskamp viel dit jaar, in afwijking van voorgaande jaren, op vrijdag 19 en zaterdag 20 april in het vertrouwde conferentiecentrum Kaap Doorn. Bijzonder dit jaar was dat het die vrijdag ook Goede Vrijdag was en bovendien het begin van Pesach.

In de middag was onze gastspreker ds. Kees Kant, directeur van Christians for Israël International. De kern van zijn verhaal

was dat vooral mensen buiten Europa open staan voor de betekenis van Israël (volk, land, staat) in het heilsplan van God voor de wereld. Hij noemde voorbeelden in Brazilië, Tanzania en de Fiji Eilanden, waar met name jongeren tussen 15 en 25 jaar naar lezingen komen en meer willen weten over Israël. Een jongere vroeg: ‘Aan welk teken van de tijd kunnen we zien dat de Bijbel waar is als het gaat over Israël?’ Bij ingeving antwoordde ds. Kant: ‘Zie, ik maak Jeruzalem tot een schaal der bedwelming voor alle volken in het rond’ (Zacharia 12:2). Hoe waar! En Europa gaat daar steeds meer in mee, helaas.

Na ds. Kant volgde een kort filmpje over hoe het Israëlisch leger, IDF, mensen met beperkingen (geestelijk en/of lichamelijk) opneemt en een taak geeft als vrijwilliger en soldaat. De emoties bij deze mensen en hun ouders/ familie. Welk leger ter wereld doet dit? Ieder mens is uniek, een schepsel van God. Het raakt mij diep.

Daarna de hoofdfilm over het chassidisme, meer specifiek de Belzer chassidische gemeenschap in Jeruzalem. Een wereld binnen de wereld van het orthodoxe Jodendom. Het gebed als kern om in verbinding te komen met God. De betekenis van de Kabbala. Een intrigerende film. Wat ik eruit opmaak is dat het leven gevierd moet worden en dat iedere vorm van tegenspoed vreugdevol tegemoet getreden moet worden. Ik twijfel aan het laatste, maar ik ben dan ook een eenvoudige goj.

Dan volgt de viering van de seder. Thea verwelkomt een aantal nieuwe gasten in ons midden; zij stellen zich kort voor. Bijzonder om samen deze maaltijd te kunnen vieren op ieders pelgrimsreis tussen Egypte en het komende Koninkrijk onder leiding van Jesjoea hammasjiach, de geliefde zoon van God, de Koning der Joden. We hadden een jarige deze dag, Thea Ornstein. Thea memoreerde het overlijden van Siegfried Stranders. Vreugde en verdriet bestaan naast elkaar in dit leven. Ik eindig luchtig met een mop van Max Hart. De leraar: ‘Moos, je bent alweer te laat op school!’ Moos: ‘Te laat? Hoe kan dat nu? U zegt altijd dat het nooit te laat is om te leren!’