De oprichting, de geschiedenis, doelstellingen en de achtergrond van de De Nederlandse Vereniging van Jesjoea Hammasjiach Belijdende Joden
Wilt u informatie opvragen, een bestelling plaatsen of om een andere reden in contact komen met Hadderech vul dan het contactformulier in.
Hadderech komt naar u toe. Nodig eens een speker uit. Er zijn meerdere onderwerpen mogelijk. Maak uw wensen kenbaar.
HADDERECH heeft als grondslag het Woord van God, zoals dit is geopenbaard in de Bijbel, en stelt zich ten doel de Jesjoea als Masjiach belijdende joden in Nederland samen te brengen:
HADDERECH werd opgericht in 1928
Chuck en Karen Cohen
De wereldwijde toename van Covid-19 heeft ervoor gezorgd dat economieën lamgelegd zijn, dat industrieën gekrompen zijn en het aantal werklozen omhoog is geschoten. Toch is er ook sprake van een antwoord op gebed: een golf van na-het-coronavirus-immigratie waardoor zo’n 250.000 Joden de komende drie tot vijf jaar naar Israël kunnen komen.
Israel Pochtar
Eind juni mochten we een rechtszaak tegen Yad Le-Achim winnen. Yad Le Achiem is de ‘anti-zendingsorganisatie’ die onze gemeente en gemeenteleden regelmatig en systematisch aangevallen en vervolgd heeft.
rabbi David Ashear
Deze wereld is een grote feestzaal, gevuld met allerlei soorten voedsel en geneugten voor de gasten om van te genieten. Hashem (lett. De Naam = God) is de eigenaar van deze feestzaal en hij ziet er op toe dat er voor zijn gasten op de best mogelijke manier gezorgd wordt. Hij schiep een fantastisch blauwe lucht, prachtige natuur, honderdduizenden bloemen met allemaal verschillende kleuren, vormen en geuren, spectaculaire zonsopgangen en adembenemende zonsondergangen - allemaal voor ons genoegen. Het enige dat Hij van ons vraagt is dat wij de schoonheid waarderen en erkennen dat Hij erachter zit.
Thea Ornstein
Helaas ondervinden we nog steeds allen de gevolgen van het coronavirus, maar de mate waarin kan voor ieder van ons erg verschillend zijn: voor sommigen kan het meevallen en voor anderen kan het heel zwaar zijn. Vooral door de beperkingen in verband met het ontvangen van bezoek. Gelukkig hebben wij binnen onze vereniging niet gehoord over ziekte of sterfgevallen.
We krijgen wel tijd van onze hemelse Vader om na te denken hoe we met Zijn prachtige schepping zijn omgegaan en de gevolgen daarvan. Ook hoe we het anders en beter kunnen gaan doen. Het laatste is nog niet zo eenvoudig denk ik, misschien wel in onze eigen situatie, maar met zeventien miljoen mensen wordt het anders.
Joop Akker
Deze maand wenden we de blik in de richting van onze oosterburen. Hoe zou het de Messiasbelijdende Joden daar vergaan? Een antwoord op die vraag vonden we in een artikel van Ulrich Laepple[1], waarin hij schrijft over hun situatie vanaf 1933 tot heden.
Na de Tweede Wereldoorlog is binnen de Evangelische Kirche in Deutschland (EKD) [2] een proces op gang gekomen dat leidde tot een grondige herziening van de relatie met het Joodse volk, en zelfs een wijziging van de kerkorde.
Joseph Shulam
Na de Balkanoorlog van 1912 immigreerden duizenden Joden in Bulgarije. De gemeenschap groeide en er waren meer rabbi’s nodig. In 1918 deed men vanuit Sofia aan Thessaloniki een oproep om rabbi’s te sturen. Het hoofd van de jesjiva in Thessaloniki zond zijn 35-jarige zoon Daniel Zion (1883) om de gemeenschap in Sofia te dienen. Daniel gehoorzaamde zijn vader en werd later verkozen tot opperrabbijn van Bulgarije.
Ilana Phelps en dr. Faith Goldberg
Hallo! Mijn naam is Ilana Phelps en ik ben de maatschappelijk werkster van het Ebenezer Home. Mijn man, Daniël, kwam direct na ons huwelijk, ruim twee jaar geleden, bij het onderhoudsteam. We voelen ons enorm bevoorrecht om deel uit te maken van de Ebenezer-familie! In het licht van de wereldwijde verspreiding van het coronavirus, hebben veel vrienden me gevraagd hoe het gaat in het Ebenezer Home. Ik wil ingaan op deze bezorgdheid en nieuwsgierigheid, met behulp van opmerkingen van onze bewoners.
Huib de Vries
In de hal staat een melkbus met daarop een afbeelding van de Klaagmuur. Ruth (30) erfde die van haar oma, die de Holocaust overleefde dankzij gereformeerde christenen die haar een schuilplaats boden. Verder verwijst niets in de woning naar de Joodse achtergrond van de bewoner. Ook dat erfde ze van haar oma. “Die was door haar levensgeschiedenis terughoudend in het uiten van haar Joodse identiteit. De verhalen over wat ze had meegemaakt in de Tweede Wereldoorlog, hebben me ongetwijfeld beïnvloed.”
Op de website van ons lid dominee Sjaak Maliepaard staan sinds kort meditaties, van gemiddeld 4 minuten, naar aanleiding van een Bijbelgedeelte. Voor elke dag van de week één. U vindt ze hier:
De meditaties werden eerder uitgezonden in het kader van het radioprogramma 'durft te geloven'.
Na de oorlog was Marjorie Eberlé-Gotlib jarenlang voorzitter van Hadderech. Ze heeft honderden lezingen in het hele land gehouden, schreef artikelen voor het tijdschrift Hadderech, leidde Bijbelkringen in Rotterdam en omgeving en was lid van de theologische commissie van The International Hebrew Christian Alliance. Ze zag het als haar taak om de christenen die zij ontmoette te vertellen over Gods trouw aan ontrouwe mensen. Naast Gods genade was de blijvende plaats van het Joodse volk in Gods bestel de andere pijler waar een Bijbelse theologie volgens haar op behoorde te rusten. Met haar vertrouwen in God als haar vader, haar blijdschap een behouden zondaar te zijn en haar liefde voor haar eigen volk is ze velen tot zegen geweest.
Het cursusmateriaal van de Bijbellessen gegeven door M.W. Eberlé-Gotlib zijn verzameld en in A4-boekvorm verkrijgbaar. Voor meer informatie en bestelling van deze boeken zie Bijbelcommentaren - boeken.
Liever een digitale versie? Dan kan dat vanaf vandaag. Opdat zoveel mogelijk mensen deze ‘vers voor vers’ uitleg kunnen lezen, zijn deze Bijbellessen ook als pdf beschikbaar gesteld. Zie Bijbelcommentaren - pdf
(Evert van de Poll, 2018)
Irene Fisher
Mijn naam is Irene Griffioen-Fisher en ik ben in Engeland geboren in een Joods gezin. Op school volgde ik algemeen onderwijs en één keer per week ging ik naar het cheider, een Joodse school waar ik Joods onderwijs kreeg en Hebreeuws leerde. Later, op de middelbare school, kreeg ik dagelijks les in het Oude Testament. In onze omgeving woonden geen andere Joden en er was geen synagoge.
In 1943 leerde ik mijn inmiddels overleden man kennen. Hij was bij de marine en is tot 1946 in Engeland gebleven. In die jaren hebben wij een relatie opgebouwd en in 1947 ben ik naar Nederland gegaan om zijn familie te leren kennen. Ik kreeg een baan in Rotterdam en in 1948 zijn we getrouwd. Samen gingen we naar de Chr. Gereformeerde kerk in Hilversum, deden daar belijdenis en ik werd gedoopt bij ds. I. de Bruyne (zie ook ‘de goede belijdenis’ in zijn boekje Pastorvaria).
Lees meer...
Fia Natkiel
“Ik ben voor de oorlog in Amsterdam geboren. Mijn vader heette Isidoor Natkiel en was hoofdklerk bij de gemeentelijke woningdienst en mijn moeder was Clara Prins. Mijn beide grootvaders waren diamantslijper. Ik was de middelste van drie zusters. Mijn vader zat in het bestuur van een gymnastiekvereniging waar ik ook lid van was. Mijn oudste zus vertelde dat hij de Olympische Spelen in Amsterdam van 1928 had bijgewoond, als afgevaardigde van het bestuur. In 1938 overleed hij.” Aan het woord is Hadderech-lid Fia Benjamins uit Roosendaal.
Kugel met peren
Bij ons thuis werd er niets aan het geloof gedaan, ik ben echt liberaal opgevoed. We aten wel joodse gerechten. Mijn vader nam na het biljarten wel eens gemberbolussen mee en mijn moeder maakte soms kugel met peren. Brrr, daar moet ik nu niet meer aan denken, veel te zoet. Met de joodse feestdagen aten we extra lekker maar verder deden we niets aan het Joodse geloof.
Lees meer...
