De oprichting, de geschiedenis, doelstellingen en de achtergrond van de De Nederlandse Vereniging van Jesjoea Hammasjiach Belijdende Joden
Wilt u informatie opvragen, een bestelling plaatsen of om een andere reden in contact komen met Hadderech vul dan het contactformulier in.
Hadderech komt naar u toe. Nodig eens een speker uit. Er zijn meerdere onderwerpen mogelijk. Maak uw wensen kenbaar.
HADDERECH heeft als grondslag het Woord van God, zoals dit is geopenbaard in de Bijbel, en stelt zich ten doel de Jesjoea als Masjiach belijdende joden in Nederland samen te brengen:
HADDERECH werd opgericht in 1928
Dr. A. Saphir
Een bezwaar dat tegen het Oude Testament ingebracht wordt, is dat haar heiligen zo wraakzuchtig zijn. Ze schijnen de vernietiging van de goddelozen te wensen en er zelfs om te bidden. Een uitroep als “hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik (Ps. 69:23)!” is in de Bijbel volstrekt normaal. Is dat niet volkomen in strijd met de geest van het Nieuwe Testament?
Joop Akker
Op de trekschuit van Harlingen naar Leeuwarden in het jaar 1738 raken een rabbijn en een christelijk koopman met elkaar in gesprek. Na de reis worden de gesprekken voortgezet. In 1741 krijgt de koopman een brief van de rabbijn, inmiddels in Amsterdam woonachtig, ondertekend met: "Hartog Leuwy, uw vriend in de Maschiach, onze Heiland Christus Jezus".
Dr. A. Saphir
Velen hebben als kritiek op het Oude Testament dat de zonden van Gods heiligen, van een Jacob, David en Jona zo onomwonden worden weergegeven dat het moeilijk is om in hen Gods gunstelingen en heiligen te zien. Het doel van de Bijbel is echter niet om de mens op een voetstuk te plaatsen maar om God te verheerlijken.
Joop Akker
lezing tijdens studiedag CIS in Ede op 23 november 2016
Omdat de andere inleiders van vandaag hebben het over de Joodse (Bijbelse) feesten en hun relevantie voor kerk hebben, leek het mij aardig om het over de christelijke feesten te hebben. En te laten zien dat dit eigenlijk ook Joodse feesten zijn.
Ds. Wim de Groot
Het onderstaande werd -in iets uitgebreidere vorm- uitgesproken tijdens de Algemene Ledenvergadering van Hadderech op 19 november 2016 in het kader van ons nieuwe jaarthema: ‘De blijvende betekenis van het Oude Testament.`
Aan het bestuur heb ik al laten weten dat u van mij geen wetenschappelijke uiteenzetting kunt verwachten van dit onderwerp. Wat ik in uw midden breng is een verslag van hoe ik persoonlijk met het Oude Testament om ben gegaan.
Dr. A. Saphir
Velen buiten maar ook binnen de kerk vinden het Oude Testament een moeilijk en ongeloofwaardig en zelfs een wreed en aanstootgevend boek. Dat is aan de ene kant begrijpelijk maar anderzijds een onwenselijke situatie. Heel de Schrift is immers door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust (2Tim. 3:16-17 HSV).
Thea Ornstein
Ex. 16:1-5. Na 400 jaar slavernij kreeg het volk Israël, op weg naar het beloofde land, 40 jaar lang iedere morgen brood uit de hemel: manna. Wat was manna? Het was wit als korianderzaad en had de basissmaak van gebakken koek met honing. Ieder kon er een omer van nemen, dat is twee kg. Een noordenwind maakte `s ochtends eerst de woestijngrond schoon waarna het manna neerdaalde. Met regen werd het schoongewassen. Dauw diende als tafel voor het manna. Een tweede laag dauw fungeerde als bescherming tegen ongedierte en insecten.
De smaak was zoals men het wenste, ieder lustte het, het was lekker. Ook had het een heerlijke geur en werd het als parfum gebruikt. Aanvankelijk was het een soort astronautenvoedsel, het lichaam nam het brood helemaal op en produceerde geen uitwerpselen. Later, toen de Joden toch klaagden over het manna werd het gewoon voedsel.
(Isaäc da Costa, Vijfentwintig stellingen over de nationale wederoprichting van Israël en de wederkomst van de Heere Jezus Christus in heerlijkheid, aangeboden aan de Vergadering van Evangelische Christenen te Parijs, in hun zitting van 30 augustus 1855)
Irene Fisher
Mijn naam is Irene Griffioen-Fisher en ik ben in Engeland geboren in een Joods gezin. Op school volgde ik algemeen onderwijs en één keer per week ging ik naar het cheider, een Joodse school waar ik Joods onderwijs kreeg en Hebreeuws leerde. Later, op de middelbare school, kreeg ik dagelijks les in het Oude Testament. In onze omgeving woonden geen andere Joden en er was geen synagoge.
In 1943 leerde ik mijn inmiddels overleden man kennen. Hij was bij de marine en is tot 1946 in Engeland gebleven. In die jaren hebben wij een relatie opgebouwd en in 1947 ben ik naar Nederland gegaan om zijn familie te leren kennen. Ik kreeg een baan in Rotterdam en in 1948 zijn we getrouwd. Samen gingen we naar de Chr. Gereformeerde kerk in Hilversum, deden daar belijdenis en ik werd gedoopt bij ds. I. de Bruyne (zie ook ‘de goede belijdenis’ in zijn boekje Pastorvaria).
Lees meer...
Max Hart
Deze maand voelden we het 85-jarige Hadderech-lid Max Hart aan de tand over zijn Joods-christelijke identiteit. Hieronder zijn verhaal.
Op 8 mei1930 werd ik in Groningen geboren. Ons gezin bestond naast mezelf uit vader, moeder en twee zussen. Mijn vader heette Julius Hart en mijn moeder was een Jacobi. We woonden in de joodse buurt van Groningen en af en toe gingen we naar sjoel. Op sjabbes-avond kregen we als kinderen na het eten pinda’s en geschaafde kokosnoot met geschaafde chocola. Ik zat op een openbare school met veel andere joodse kinderen.
Als huidenhandelaar had mijn vader vrijstelling van tewerkstelling in Duitsland gekregen. Huiden waren namelijk belangrijk voor de legeruitrusting van de Duitsers.
Lees meer...
