Christie Livingstone (secretaris)

De levens van bewoners en werkers in het tehuis zijn nauw met elkaar verweven. Veel inwoners wonen hier al jaren en noemen het hun Thuis, vooral degenen die geen familie hebben. Een aantal medewerkers werken hier al langere tijd en hebben de bewoners goed leren kennen. Nieuwe personeelsleden en vrijwilligers voelen zich snel een deel van de Ebenezer-familie.

Dr. Faith Goldberg (arts)

Iets dat ik leuk vind aan mijn werk als arts in Ebenezer Home, is de vrijheid om met de bewoners te bidden.

Op donderdagochtend brengen onze hoofdverpleegkundige, Kristin en ikzelf, altijd een 'thuisbezoekje' aan iedere bewoner. We kloppen op hun deur en praten een paar minuten over hun medische zorgen, familie, of over hoe je de beste Arabische koffie of appeltaart kunt maken. Een paar van onze bewoners zijn niet meer in staat om een ​​gesprek te voeren. Hun hersenfuncties voor geheugen en taal zijn aangetast als gevolg van dementie of de ziekte van Alzheimer.

Michiel Steenwinkel

Oktober vorig jaar bezocht journalist en theoloog Michiel Steenwinkel Israël, als reisleider van een jongerenreis van het Comité Gemeentehulp Israël. Hier leest u zijn verslag:

“We beginnen in woestijnstad Dimona bij Albert en Esther Knoester. Zij wonen daar sinds 2008. De wijk waarin ze wonen, staat bekend als orthodox. Er staan vijf synagogen en jesjiva’s. Het huis van Albert en Esther ligt recht tegenover een synagoge. Je kunt bijna bij elkaar naar binnen kijken. Aanvankelijk vroeg de rabbijn of Albert en Esther misschien Joods wilden worden. Maar met behoud van geloof in Jezus bleek dat te moeilijk.

Omdat christenen een kleine minderheid vormen in Israël geven de media niet veel aandacht aan Jezus of het evangelie. Maar vorig jaar september veranderde dit. Een Arabische pastor uit een dorp vlakbij Nazareth werd door vele uitzendkanalen gevraagd om van zijn geloof te getuigen.  

“Zijn videoboodschappen verspreidden zich als een virus en mensen van verschillende godsdienstige achtergronden delen ze onderling online,” vertelt Bader Mansour, voorzitter van de Baptisten Unie in Israël.
Het verhaal hoe dit gebeurde, is opmerkelijk.

Thea Ornstein

Op weg naar Pesach en Pasen lezen we in het evangelie drie keer dat de Messias weende: Tranen over een gestorven vriend, tranen over Jeruzalem en tranen in de hof van Gethsemane (Hebr. 5:7). Slechts een keer lezen we dat de Messias heeft gezongen – na de viering van wat door velen ‘het laatste Avondmaal’ genoemd wordt.

Hannah Maltha

Hij, die droeg mijn zonden, die mij redde van de dood,

die mijn pijn droeg in Zijn wonden zonder klacht,

Hij was een Jood.

Colin Mitchell

Onze gemeente op de Karmel begon zo’n 27 jaar geleden en een van de Bijbelse fundamenten was Efeze 2. Toen David en Karen Davis vlak voor de Eerste Golfoorlog uit New York in Israël aankwamen, werd hun door de paar Joodse en Arabische gelovigen die destijds in Israël woonden, verteld dat “je met Joden kunt werken, óf met Arabieren, maar je kunt niet beide doen.”
Maar Efeze 2 openbaart Gods hart en doel “…, opdat Hij die twee in Zichzelf tot één nieuwe mens zou scheppen en zo vrede zou maken.” (Efeze 2:15b) Op grond van deze Bijbelse waarheid is Kehilat HaKarmel ontstaan. Dit vers is nog steeds de basis voor wie we vandaag zijn, waarvoor we leven en bestaan.

De Britse vereniging van Messiasbelijdende Joden meldde onlangs dat er een nieuwe internationale vereniging van Joodse volgelingen van de Messias opgericht wordt. Daartoe besloten vorig jaar augustus in Dallas, Texas, 40 voorgangers en theologen van Joodse afkomst. De nieuwe organisatie moet wereldwijd Messiasbelijdende Joden van velerlei pluimage gaan verenigen. In een slotverklaring van een vierdaagse conferentie wordt o.a. gesteld:

Dr. Pieter A. Siebesma

De belangrijkste bron voor onze kennis van de Joodse gelovigen in de verstrooiing 2000 jaar geleden is het Nieuwe Testament zelf. In de Handelingen van de apostelen lezen we uitvoerig over de zendingsreizen van Paulus, die in tegenstelling tot de apostel Petrus (Gal. 2:7,8) weliswaar geroepen was om onder de heidenen te werken, maar bij wie we toch veel Joodse christenen tegenkomen.

Prof. Dr. Evert W. van de Poll

In zijn dissertatie van 2008, aan het eind van het hoofdstuk over de voorlopers van de huidige Messiaanse beweging, stelt Evert van de Poll vast dat de oudere generatie Joodse christenen veel belang stelden in de Joodse kalender, vooral met het oog op hun typologische en profetische betekenis maar dat zeer weinigen de feesten vierden. De enige uitzondering was Pesach (het Joodse Paasfeest).

Na de Tweede Wereldoorlog begonnen verschillende groepen de seideravond te vieren. Hiertoe werden diverse joods-christelijke liturgieën ontwikkeld, gebaseerd op de traditionele Haggada.