Joop Akker

Lezen Hand. 1:1-11 Na zijn opstanding uit de dood verscheen Jesjoea aan zijn discipelen, veertig dagen lang, en sprak met hen over de dingen van het Koninkrijk van God. Aan het eind van die periode brandde de discipelen slechts een vraag op de lippen: “Here, zult U in deze tijd voor Israël het Koninkrijk weer herstellen?” De christelijke theologie en Bijbeluitleg heeft in het algemeen deze vraag als fout bestempeld. Israël had immers haar taak volbracht met het voortbrengen van de Messias, het heil was nu universeel geworden en het Koninkrijk zou voortaan zijn: het leven door de Heilige Geest onder Jezus’ volgelingen na het aanvaarden van het goede nieuws.
Tijdens een goed bezochte studiedag van de Theologische Universiteit Apeldoorn op 21 maart legde de Amerikaanse Messiaans-Joodse Bijbelwetenschapper Dr. Mark Kinzer uit waarom deze opvatting Bijbels gezien onjuist is.

Een rabbijn en een pastoor praten met elkaar over hun toekomst.
De pastoor zegt: “als je rabbijn bent blijf je rabbijn, de rest van je
leven, maar wij kunnen bisschop worden.”
“O”, zegt de rabbijn, “en dan?” “Dan nog kardinaal of paus”.
“En dan?”, zegt de rabbijn.
De pastoor: “En wat dan? Dacht je soms dat we God kunnen
worden?” De rabbijn zegt: “Dat is een van ons anders wel gelukt!”
Met dank aan Max Hart.

M. W. Eberlé-Gotlib

De vorige maand stelden we u in het vooruitzicht het antwoord van Revd. C.A. Schönberger op de vraag waarom het jodendom de Messias niet kan herkennen. In de tussentijd vonden we in het commentaar op de Romeinenbrief van Marjorie Eberlé-Gotlib een nog duidelijker uitleg.
Tegelijk laat het zien hoe rijk degenen zijn die het geloofswerk van Jesjoea op Golgotha naar waarde weten te schatten.
De gebruikte Bijbelvertaling is de Herziene Statenvertaling.

Michiel Steenwinkel

In november maakte journalist Michiel Steenwinkel met hulporganisatie Comité Gemeentehulp Israël een rondreis langs 19 Joodse en Arabische gemeenten en bedieningen in Israël. 

Dr. Pieter A. Siebesma

De vorige maand lazen we over de Joodse Messiasbelijders van het eerste uur en wat de oudste christelijke geschriften over hen vertellen. Een andere bron van informatie vormen de rabbijnse geschriften, zoals de T almoed.
Omdat de Joodse christenen in een Joodse cultuur en leefomgeving leefden, is het vanzelfsprekend dat zij contacten onderhielden met niet-christelijke Joodse familieleden en kennissen. Er werd met elkaar gediscussieerd, soms op een vriendelijke wijze, soms op een minder prettige manier.

Dr. Pieter A. Siebesma

Onlangs verscheen van de hand van Hadderech-lid Evelien van Dis bij uitgeverij Boekencentrum het boek ‘Bijbelwoorden verbeeld’. Pieter Siebesma schreef het voorwoord:

Veel mensen maken zich vandaag de dag zorgen om de toekomst. Ogenschijnlijk is er weinig reden voor hoop, gezien alle problemen rond terrorisme, oorlogen, milieu en moreel verval. Dit boek laat zien dat de toekomst anders is voor allen die een levende verwachting van de God van Israël hebben. Evelien van Dis geeft in veertig afbeeldingen een visuele weergave van wat de Bijbel zegt over het menselijk bestaan in onze wereld, met het oog op de toekomst van God waarin Hij alle dingen nieuw maakt.

David Shkolnik

"De vreugde van het Evangelie" staat tegenover de "vreugde der Wet". De overeenkomst tussen de Wet en het Evangelie is dat het allebei levenswijzen zijn die onze Heer gedicteerd heeft. De ene, de Wet, is op de berg Chorev (Horeb, red.) gegeven voor een bepaalde tijd. Het was de bedoeling dat men door het naleven ervan eeuwig met Hem zou leven. 

Maar toen bleek dat dit niet tot het resultaat leidde dat Jahweh beoogd had, gaf Hij ons de de mogelijkheid om op andere wijze met Hem te leven en Hem te ervaren, namelijk door te leven uit genade en het bloed van Yeshua. Wie hem aanneemt als de Mashiach, de Verlosser, het waardige Lam der verzoening met onze Vader en Schepper, die krijgt het Eeuwige leven. 

Dr. Pieter A. Siebesma

Volgens de overlevering vluchtten de Joodse christenen tijdens de belegering van Jeruzalem naar Pella, een Griekse stad ten oosten van de Jordaan. Niet alle Joodse christenen verlieten Jeruzalem. Tussen het jaar 70 en het jaar 132 moet er een bloeiende Joods-christelijke kerk in Jeruzalem zijn geweest. Hieronder wil ik nagaan wat bekend is van de geschiedenis van de Joodse christenen in het tijd tussen de twee opstanden tegen de Romeinen, tussen het jaar 70 en het jaar 132. Wat weten we over hen?

Likoed Nederland

Recent verscheen het boek van historica Els van Diggele: ‘We haten elkaar meer dan de Joden. Tweedracht in de Palestijnse maatschappij’. Het boek bestaat voor ongeveer de helft uit geschiedschrijving, de andere helft is de weergave van interviews die de auteur met 200 Palestijnen heeft gehouden. Het boek laat zien:

• hoe het conflict in de jaren twintig van de vorige eeuw begon met de Jodenhatende nazi-collaborateur Al-Hoesseini;
• hoe hij de macht greep door veel gematigde Palestijnen – die vreedzaam met de Joden wilden samenleven – te laten vermoorden. Zijn terreurbendes vermoordden zelfs veel meer gematigde Palestijnen dan Joden;
• hoe sindsdien extremisten de leiding hebben van de Palestijnen en gematigden het zwijgen wordt opgelegd;
• dat de Palestijnen door hun stam/clancultuur en hun schaamtecultuur verlangen naar sterke leiders en diep verstrikt zitten in onderlinge twisten (te vergelijken met de situatie in andere Arabische landen).

De schrijver van deze brief is lid van Hadderech

Secretary General of United Nations Mr A. Guterres

Secretariat UN
New York NY 10017
USA (email: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.: letter returned)