De oprichting, de geschiedenis, doelstellingen en de achtergrond van de De Nederlandse Vereniging van Jesjoea Hammasjiach Belijdende Joden
Wilt u informatie opvragen, een bestelling plaatsen of om een andere reden in contact komen met Hadderech vul dan het contactformulier in.
Hadderech komt naar u toe. Nodig eens een speker uit. Er zijn meerdere onderwerpen mogelijk. Maak uw wensen kenbaar.
HADDERECH heeft als grondslag het Woord van God, zoals dit is geopenbaard in de Bijbel, en stelt zich ten doel de Jesjoea als Masjiach belijdende joden in Nederland samen te brengen:
HADDERECH werd opgericht in 1928
Dr. A. Saphir
Velen hebben als kritiek op het Oude Testament dat de zonden van Gods heiligen, van een Jacob, David en Jona zo onomwonden worden weergegeven dat het moeilijk is om in hen Gods gunstelingen en heiligen te zien. Het doel van de Bijbel is echter niet om de mens op een voetstuk te plaatsen maar om God te verheerlijken.
Joop Akker
lezing tijdens studiedag CIS in Ede op 23 november 2016
Omdat de andere inleiders van vandaag hebben het over de Joodse (Bijbelse) feesten en hun relevantie voor kerk hebben, leek het mij aardig om het over de christelijke feesten te hebben. En te laten zien dat dit eigenlijk ook Joodse feesten zijn.
Ds. Wim de Groot
Het onderstaande werd -in iets uitgebreidere vorm- uitgesproken tijdens de Algemene Ledenvergadering van Hadderech op 19 november 2016 in het kader van ons nieuwe jaarthema: ‘De blijvende betekenis van het Oude Testament.`
Aan het bestuur heb ik al laten weten dat u van mij geen wetenschappelijke uiteenzetting kunt verwachten van dit onderwerp. Wat ik in uw midden breng is een verslag van hoe ik persoonlijk met het Oude Testament om ben gegaan.
Dr. A. Saphir
Velen buiten maar ook binnen de kerk vinden het Oude Testament een moeilijk en ongeloofwaardig en zelfs een wreed en aanstootgevend boek. Dat is aan de ene kant begrijpelijk maar anderzijds een onwenselijke situatie. Heel de Schrift is immers door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust (2Tim. 3:16-17 HSV).
Thea Ornstein
Ex. 16:1-5. Na 400 jaar slavernij kreeg het volk Israël, op weg naar het beloofde land, 40 jaar lang iedere morgen brood uit de hemel: manna. Wat was manna? Het was wit als korianderzaad en had de basissmaak van gebakken koek met honing. Ieder kon er een omer van nemen, dat is twee kg. Een noordenwind maakte `s ochtends eerst de woestijngrond schoon waarna het manna neerdaalde. Met regen werd het schoongewassen. Dauw diende als tafel voor het manna. Een tweede laag dauw fungeerde als bescherming tegen ongedierte en insecten.
De smaak was zoals men het wenste, ieder lustte het, het was lekker. Ook had het een heerlijke geur en werd het als parfum gebruikt. Aanvankelijk was het een soort astronautenvoedsel, het lichaam nam het brood helemaal op en produceerde geen uitwerpselen. Later, toen de Joden toch klaagden over het manna werd het gewoon voedsel.
(Dr. Carl Schwartz, 1817–1870)
Fia Natkiel
“Ik ben voor de oorlog in Amsterdam geboren. Mijn vader heette Isidoor Natkiel en was hoofdklerk bij de gemeentelijke woningdienst en mijn moeder was Clara Prins. Mijn beide grootvaders waren diamantslijper. Ik was de middelste van drie zusters. Mijn vader zat in het bestuur van een gymnastiekvereniging waar ik ook lid van was. Mijn oudste zus vertelde dat hij de Olympische Spelen in Amsterdam van 1928 had bijgewoond, als afgevaardigde van het bestuur. In 1938 overleed hij.” Aan het woord is Hadderech-lid Fia Benjamins uit Roosendaal.
Kugel met peren
Bij ons thuis werd er niets aan het geloof gedaan, ik ben echt liberaal opgevoed. We aten wel joodse gerechten. Mijn vader nam na het biljarten wel eens gemberbolussen mee en mijn moeder maakte soms kugel met peren. Brrr, daar moet ik nu niet meer aan denken, veel te zoet. Met de joodse feestdagen aten we extra lekker maar verder deden we niets aan het Joodse geloof.
Lees meer...
Irene Fisher
Mijn naam is Irene Griffioen-Fisher en ik ben in Engeland geboren in een Joods gezin. Op school volgde ik algemeen onderwijs en één keer per week ging ik naar het cheider, een Joodse school waar ik Joods onderwijs kreeg en Hebreeuws leerde. Later, op de middelbare school, kreeg ik dagelijks les in het Oude Testament. In onze omgeving woonden geen andere Joden en er was geen synagoge.
In 1943 leerde ik mijn inmiddels overleden man kennen. Hij was bij de marine en is tot 1946 in Engeland gebleven. In die jaren hebben wij een relatie opgebouwd en in 1947 ben ik naar Nederland gegaan om zijn familie te leren kennen. Ik kreeg een baan in Rotterdam en in 1948 zijn we getrouwd. Samen gingen we naar de Chr. Gereformeerde kerk in Hilversum, deden daar belijdenis en ik werd gedoopt bij ds. I. de Bruyne (zie ook ‘de goede belijdenis’ in zijn boekje Pastorvaria).
Lees meer...
