Joop Akker

Vorige maand verscheen Messiasbelijdende Joden door de eeuwen heen, geschreven door Pieter Siebesma. Het is, bij mijn weten, het eerste Nederlandstalige boek dat een overzicht geeft van 2000 jaar Messiasbelijdende Joden. Het is uitgekomen ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van de Stichting Steun Messiasbelijdende Joden.
In dit boek komt u niet alleen bekende namen tegen zoals Isaäc Da Costa, Heinrich Heine en Karl Marx maar ook een groot aantal minder bekende personen. We ontmoeten mensen van wie we veel kunnen leren en anderen die ons leren hoe het niet moet.

Een sjadchen (huwelijksmakelaar) kwam bij een knappe jongeman en stelde hem voor te trouwen met een erg lelijk meisje. De jongeman, die het meisje toevallig kende, dacht dat de sjadchen hem voor de gek hield en ontstak in woede. “Denk je dat je mij voor de gek kunt houden? Wat moet ik met zo’n meisje?” “Wat zijn dan zoal je bezwaren?” vroeg de sjadchen rustig.

“In de eerste plaats is ze blind.” “Is dat een bezwaar? Dat is juist een voordeel. Je kunt rustig doen wat je wilt zonder dat zij het ziet.” “Maar ze is ook stom.” “Dat is toch alleen maar prettig, een vrouw die nooit commentaar geeft?”

“Maar ze is ook doof.” “Wat is er nu fijner dan haar de huid vol te schelden zonder dat ze het hoort?” “Maar ze is ook verlamd.” “Dan hoef je je ook geen zorgen te maken dat ze achter je aanloopt wanneer je op stap gaat. Beter kan toch niet?”

Op 19 september organiseerde Samford University een openbaar debat tussen Bijbelwetenschapper Mark Kinzer en Nieuwtestamenticus Tom Wright. Centraal stond de vraag of het Joodse volk nog steeds Gods verbondsvolk is. En, zo ja, waarin zíjn roeping zich onderscheidt van die van alle andere volkeren en groepen. Marks commentaar: “De opname maakt duidelijk waarom ik denk dat N.T. Wright een belangrijke geleerde, met een diep inzicht, is en op welk punt zijn opvattingen volgens mij enige herziening behoeven.”

Rosa Meir uit Haifa, 95, zegt dat dit gebaar ‘zo ontroerend en blij makend’ was.

Twee Israëlisch-Arabische loodgieters in de noordelijk gelegen stad Haifa zagen af van het indienen van een rekening van 1000 nis (285 dollar) voor een reparatie nadat ze hoorden dat hun klant een 95 jarige Holocaustoverlevende was.

Simon en Salim Matari zijn broers. Onlangs werden ze gebeld om naar het huis van Rosa Meir te gaan om een behoorlijke lekkage te repareren, zo meldde Kanaal 12.

Thea Ornstein

Op 30 september en 1 oktober is het nieuwe jaar in Israël begonnen. Ook in dit opzicht is het trouw gebleven aan de oude wijze van telling van de maanden en jaren die met de nieuwe maan beginnen. Om die reden valt ook ieder jaar het begin weer op een andere datum. Men wenst elkaar niet ‘gelukkig nieuwjaar’ maar ‘tot een goed jaar zult u/ zul jij worden ingeschreven’. Met deze woorden willen wij ook het hele volk Israël, binnen en buiten zijn land, onze goede wensen voor het nieuwe jaar aanbieden. En al onze lezers wensen wij een rijk gezegend 5780 toe.

David Baron

Hen behoren de vaderen toe (Rom.9:4,5)

O mijn vrienden, wanneer u vernieuwde liefde en belangstelling voor het Joodse volk wilt gaan koesteren, denk dan aan de vaderen. Denk aan Abraham, Gods vriend (Jes. 41:8), met zijn sterke geloof. Die niet twijfelde aan Gods beloften, en zo een voorbeeld voor al Gods kinderen werd.

Gottlieb Johannes Ornstein

Over de vraag of wij de Joodse feesten, al of niet in gewijzigde vorm, kunnen en willen meevieren wordt verschillend gedacht. Het is niet de bedoeling hier thans nader op in te gaan. Maar ook al laten we dit onbesproken, kunnen we toch min of meer onder hun bekoring komen. Vooral als we de moeite nemen ons de rituele handelingen in te denken die eraan verbonden zijn; of misschien die in onze herinnering terug te roepen, indien we vroeger daaraan persoonlijk hebben deelgenomen.

• De rebbe van Koretz zei: “Het is heel gepast om te huilen tijdens de Hoge Feestdagen. Want zo laten we zien dat we, ondanks al onze schijnbare wijsheid en geleerdheid, als hulpeloze kinderen zijn, die huilen wanneer ze iets nodig hebben.”
  
  
• De rebbe van Dzikov legde de zin uit die altijd gezegd wordt aan tafel bij Rosh Hasjanah: “Moge het de wil zijn van God dat we het hoofd worden en niet de staart.” Hij las het Hebreeuwse woord voor hoofd, rosh, als de beginletters van de volgende woorden: La’asot Ratson Avinoe Sje-basjamajiem, ‘om de wil te doen van onze hemelse Vader’.
  
  
• Rabbi Joshua van Dzikov vertelde het volgende verhaal:

Op 8 oktober is het al weer tien jaar geleden dat Marjorie overleed. Een goede gelegenheid om herinneringen op te halen.

               Thea Ornstein Van alle mensen die ik me van klein kind af herinner is Marjorie er een. Regelmatig kwam ze bij ons thuis om samen met mijn vader, toenmalig secretaris van Hadderech, verenigingszaken te bespreken. Na mijn vaders overlijden had ik jarenlang geen contact met haar. Dat kwam later pas weer toen ik met het gezin het Paaskamp mee ging vieren. In 2006 nam ik wegens ernstige gezondheidsklachten van haar het voorzitterschap over, voorwaar geen sinecure als zij je voorgangster was. In veel opzichten blijft zij een voorbeeld voor mij en ben ik dankbaar haar gekend te hebben. Haar nagedachtenis zij tot blijvende zegen!

Pieter A. Siebesma

In het vorige artikel ben ik vooral ingegaan op de situatie van de Joodse christenen in het westelijk gedeelte van het Romeinse Rijk. Voor de Joodse gelovigen in Israël, Syrië  en Irak zijn we met name aangewezen op de in het Aramees en Hebreeuws geschreven rabbijnse literatuur uit die tijd, zoals de Talmoed.

Volgelingen van een bastaard-Jood

In de Babylonische Talmoed treffen we een aantal verwijzingen aan naar Jezus en naar zijn Joodse volgelingen. De Babylonische Talmoed stamt uit de vier­de en de vijfde eeuw en bestaat uit de Misjna als basis en de com­menta­ren daarop, die Gema­ra wordt genoemd. In feite bestaan er twee Talmoeds, een samengesteld in Palestina (de Jeruzalemse of Palestijnse Tal­moed) en een samengesteld in Irak (de Babylonische Talmoed).