De oprichting, de geschiedenis, doelstellingen en de achtergrond van de De Nederlandse Vereniging van Jesjoea Hammasjiach Belijdende Joden
Wilt u informatie opvragen, een bestelling plaatsen of om een andere reden in contact komen met Hadderech vul dan het contactformulier in.
Hadderech komt naar u toe. Nodig eens een speker uit. Er zijn meerdere onderwerpen mogelijk. Maak uw wensen kenbaar.
HADDERECH heeft als grondslag het Woord van God, zoals dit is geopenbaard in de Bijbel, en stelt zich ten doel de Jesjoea als Masjiach belijdende joden in Nederland samen te brengen:
HADDERECH werd opgericht in 1928
Thea Ornstein
Deze zomer staat de relatie tussen Messiasbelijdende Joden en de christelijke kerk centraal.
Onze leden konden een aantal jaren geleden in een enquête hun mening hierover naar voren brengen. Ondanks alle verschillen bleek een flink deel te constateren dat er in hún kerk in de Bijbeluitleg nog steeds van wordt uitgegaan dat de kerk in de plaats van Israël is gekomen.
Pieter A. Siebesma
In het laatste nummer van ‘Kerk & Israël onderweg’, het Israëlblad van de PKN staan interviews met drie leden van Hadderech, Thea Ornstein, Joop Akker en Asaf Pelled. Op indrukwekkende en positieve wijze getuigen zij hoe zij als Jood de Messias van Israël volgen. Opmerkelijk is de reactie van de hoofdredacteur die in zijn redactioneel verklaart dat deze interviews hem zwaar op de maag liggen. Het illustreert de verhouding tussen Hadderech en de PKN. Sommige voormannen van de PKN hebben hun eigen Joodse leden en daarmee ook Hadderech wel als een ‘historische vergissing’ getypeerd! Hoe valt dat te verklaren?
Asaf Pelled
Als evangelist zeg ik vaak dat er niets natuurlijker is dan als Jood in Jezus te geloven. Door de Joodse Messias ben ik met de God van Israël verzoend. Dat geloof ik met heel mijn hart … Maar het echte leven is weerbarstig.
Ik leef te midden van twee volken en ik houd van beide en voel me loyaal aan beide. Maar soms voel ik me door beide onteigend. De reactie van mijn eigen volk, hoe verkeerd ook, kan ik nog begrijpen. Maar met de onteigening door kerken heb ik grote moeite.
Ik voelde deze onteigening het meest tijdens kerkdiensten, waarin gepreekt werd uit Tenach. Maar ineens, overal waar over Israël gesproken werd, werd ‘de Kerk’ gelezen. Wat fysiek was in het verhaal, kreeg een geestelijke duiding. Daar zat ik - heel wat keren - met mijn Hebreeuwse Bijbel op schoot en ik las het daar echt anders! In het begin dacht ik dat ik gek was, omdat zoveel anderen er zo positief over waren!
Thea Ornstein
In 1975 hadden we met ons gezin plannen om naar Nes Ammim te gaan. We wilden graag een aantal jaren in Israël gaan wonen en hadden inmiddels verscheidene contacten opgebouwd en hadden er ook familie. Bovendien hadden we er ook een half jaar in een kibboets gewerkt.
Joop Akker
Om de hierboven beschreven ervaring van onze voorzitter te kunnen begrijpen, is het goed om te weten hoe het bestuur van Nes Ammim, in de aanloop van haar oprichting, in 1962 er toe kwam om te besluiten geen Joodse christenen toe te laten. Bovendien legde dit besluit de basis voor de latere weigering om in Nederland Messiasbelijdende Joden te betrekken bij de kerkelijke dialoog met de synagoge.
Giulio Meotti
“Op zaterdag doden we de Joden, op zondag doden we de christenen,” of tactischer gezegd: “Eerst het zaterdagvolk, dan het zondagsvolk.”
Dit is niet alleen maar een leus. Het betreft een nauwgezet programma van ‘religieuze zuivering’ verkondigd door streng-islamitische leiders en verspreid door jihadisten.
Pieter A. Siebesma
De uitstorting van de Heilige Geest vond plaats op de eerste dag van Sjawoeot of het Wekenfeest, 50 dagen (zeven weken en één dag) na Pesach. De relatie tussen Pesach (de bevrijding van Israël uit het slavenhuis van Egypte) en Pasen (de bevrijding van de gelovige door de dood en opstanding van de Messias) is voor veel christenen wel helder. Maar bij het Pinksterfeest is dat veel minder duidelijk. Wat hebben de windvlaag en de tongen van vuur, het spreken in vreemde talen, verschijnselen die plaats vonden bij de uitstorting van de Heilige Geest op de discipelen, te maken met Sjawoeot? Dit Pinksterfeest is echter veel Joodser dan we wel denken.
Reuven Kashani
Het is niet alleen in Israël maar ook in andere oosterse landen de gewoonte om op de graven van heilige en vereerde personen uit het verleden te bidden. Zo stond Sjawoeot, het feest van de Wetgeving op de Sinaï, in veel landen bekend als ‘het feest van het bezoeken van graven’. Onder de meest bekende en vaakst bezochte graven zijn die van Rabbi Meir Ba’al Hanes in Tiberias, die van Rabbi Sjimon Bar Jochai in Meron, die van Rabbi Sjimon Ha-tzaddik en van de profeet Samuël in de heuvels rond Jeruzalem.
(Dr. A. Capadose, 1795-1874. Sefardisch-Joodse arts, vriend van Isaäc da Costa, behoorde tot het Réveil. De bekering van Dr. A. Capadose, blz. 88)
Fia Natkiel
“Ik ben voor de oorlog in Amsterdam geboren. Mijn vader heette Isidoor Natkiel en was hoofdklerk bij de gemeentelijke woningdienst en mijn moeder was Clara Prins. Mijn beide grootvaders waren diamantslijper. Ik was de middelste van drie zusters. Mijn vader zat in het bestuur van een gymnastiekvereniging waar ik ook lid van was. Mijn oudste zus vertelde dat hij de Olympische Spelen in Amsterdam van 1928 had bijgewoond, als afgevaardigde van het bestuur. In 1938 overleed hij.” Aan het woord is Hadderech-lid Fia Benjamins uit Roosendaal.
Kugel met peren
Bij ons thuis werd er niets aan het geloof gedaan, ik ben echt liberaal opgevoed. We aten wel joodse gerechten. Mijn vader nam na het biljarten wel eens gemberbolussen mee en mijn moeder maakte soms kugel met peren. Brrr, daar moet ik nu niet meer aan denken, veel te zoet. Met de joodse feestdagen aten we extra lekker maar verder deden we niets aan het Joodse geloof.
Lees meer...
Siegfried B. Stranders
Advocaat in ruste, de jongste broer van, schrijver van een boek over het proces Demjanjuk: “Vanaf dag één was ik erbij, een heel boeiende ervaring.” Aan het woord is Hadderech-lid Siegfried Bernhard Stranders.
Ik heb noch een Joodse noch een christelijke opvoeding gehad. Het feit dat ik geen Joodse opvoeding heb gehad, heb ik altijd als een gemis ervaren. Mijn ouders waren al voor mijn geboorte in 1948 tot geloof gekomen.
Ze gingen wel af en toe naar een kerk en nodigden ook wel mensen bij ons thuis uit om te spreken. Maar wij als kinderen werden daar niet bij betrokken en werden vrijgelaten in onze keuzes.
Mijn vader heette ook Siegfried en was niet zo spraakzaam over zijn geloof. Mijn moeder, Catharina Vogel, was het tegenovergestelde en sprak veel over haar geloof. Ze waren een soort communicerende vaten. Maar ondanks de grote verschillen zijn ze 56 jaar gelukkig getrouwd geweest.
Lees meer...
