Simeon Klompmaker

Mijn oma was elf jaar toen de oorlog uitbrak en net als Anne Frank groeide ze op in Amsterdam. Haar naam was Victorina Roosje Jacobs en ze was een kleindochter van Abraham en Esther de Lange-Cracau, een familie uit Elburg. Haar andere opa was Victor Jacobs, een neef van Aletta Jacobs.

Lini Akker-de Leeuw

Ik werd geboren in Winterswijk in 1918. Vanwege mijn Joods-zijn moest ik in 1942 onderduiken. Mijn eerste adres was in Winterswijk. Daar moest ik na een paar maanden weg omdat de mensen me niet langer durfden te houden.

Dr. Jan Slomp

Op vrijdag 25 september 2020 overhandigde ik de werkbijbel van mijn vader, ds. Frits Slomp, aan het Nationaal Onderduikmuseum in Aalten. De directie van het museum had mij gevraagd of de Bijbel van mijn vader nog bestond en zo ja of die dan in het museum mocht komen liggen. Maar al te graag gaf ik deze Bijbel aan het museum. Er staan geen eigen kanttekeningen in dit exemplaar. Ds. Slomp streepte nooit in boeken, laat staan in een heilig boek als de Bijbel.

Terry Brooks

De bevolking van Nieuw-Zeeland is iets meer dan 5 miljoen groot en naar schatting zijn er ongeveer 5.000 Joodse mensen. Bovendien zijn er waarschijnlijk veel mensen met een Joodse afkomst, die zich alleen niet Joods voelen. Er zijn reform, progressieve en orthodoxe synagogen in enkele van de belangrijkste centra.

Joop Akker

Op 7 augustus was er voor het eerst sinds 2011 weer een vergadering van het uitvoerend comité van de International Messianic Jewish Alliance (IMJA). Deelnemers waren de leden van het dagelijks bestuur en de voorzitters van de aangesloten landelijke verenigingen van Messiasbelijdende Joden, of hun vertegenwoordigers. Het was voor het eerst in de geschiedenis online vanwege de coronabeperkingen en het ontbreken van de financiële middelen om elkaar fysiek te ontmoeten. Ik nam de honneurs waar voor onze voorzitter, die wegens vakantie verhinderd was.
16 personen uit 12 verschillende landen namen deel. Hieronder Argentinië, Canada, Colombia, Duitsland, Engeland, Mexico, Nieuw-Zeeland, Uruguay, de VS en Zwitserland. Ook Israël was vertegenwoordigd door haar voorzitter Chanan Lukatz.

Yeanette Levy

We houden vast aan onze visie om de boodschap van Yeshua naar alle Joden van Mexico te brengen, en om alle Joden en alle gelovigen in Yeshua te verenigen in de Messiaans-Joodse vereniging van Mexico.

Sinds 1990 houden we jaarlijks onze 5-daagse Mashiach-conferentie in het Sheraton Hotel van Puerto Vallarta. Daarbij nodigen we altijd vier rabbi’s of Messiaanse leiders uit als sprekers. Vanwege de corona-pandemie moesten we onze conferentie dit jaar uitstellen naar 2021.

Joop Akker

Fritz Majer-Leonhard (1915-1995) was jarenlang de voorzitter van de Duitse vereniging van Messiasbelijdende Joden, waarvan na de Tweede Wereldoorlog nauwelijks meer iets was overgebleven. Wanneer we hem ontmoetten tijdens internationale bijeenkomsten drukte hij zijn gevoelens vaak uit met Paulus’ woorden “Wij worden in alles verdrukt, maar niet in het nauw gebracht; wij zijn in twijfel, maar niet vertwijfeld.” Hij mocht nog net meemaken dat in deze situatie een keer ten goede kwam nadat, na de val van de Berlijnse Muur, de Duitse regering in 1991 besloten had om de Russische Joden van Duitse afkomst in de gelegenheid te stellen naar Duitsland terug te keren. 

Pieter A. Siebesma

Nathan Levi Berlijn (1903-1999) uit Rotterdam kwam na de geboorte van hun oudste dochter eind van de jaren twintig tot een levend geloof in de Messias. Samen met zijn niet-Joodse vrouw raakte hij betrokken bij het werk van de ‘Nederlandsche Vereeniging van Joden-Christenen’ (NVJC) en bereidde zich voor op emigratie naar Palestina om daar in een Joods-christelijke kibboets te gaan werken. Door de onzekere politieke situatie ging dit niet door en kwamen ze in Soest terecht.

Nathan Levi Berlijn

Er deden heel wat optimistische geruchten de ronde in het door de nazi's bezette Nederland. De Amerikanen waren al over de Rijn. Het Franse geallieerde leger marcheerde veel Duitse steden binnen en het Canadese leger heroverde veel Nederlandse steden. 0p 8 mei waren ze Amsterdam binnengetrokken. Het scheen ons toe dat nu het juiste tijdstip was gekomen om de grote bus oranje verf aan te breken, die tot dan toe nog steeds verstopt stond in de kelder. We hadden het er druk mee om de rood-wit-blauwe en ook oranje kralen te schilderen, teneinde er zeker van te zijn dat de halskettingen op tijd klaar waren. We moesten echter voorzichtig blijven, en ze niet té vroeg verkopen, maar ook niet te lang wachten. We wisten dat, zodra de bevrijding een feit zou zijn, de Nederlandse bevolking heel graag haar loyaliteit zou willen tonen aan koningin en vaderland en bereid zou zijn alles te dragen waar de nationale kleuren in zaten.

Richard Harvey

De vorige keer zagen we hoe Messiaanse Joden in Engeland zich vanaf het begin van de 19e eeuw steeds bewuster werden van hun Joodse identiteit. In dit tweede en laatste deel vertelt Richard over hun verhouding tot kerk en synagoge vandaag de dag (red.).