Thea Ornstein
Een dubbel jubileum! Naast het 70-jarig bestaan van Israël hebben we nog iets moois te vieren dit jaar: het 90-jarig bestaan van onze vereniging! Op 24 oktober 1928 werd in Utrecht de Nederlandse Vereniging van Joden-Christenen opgericht.
Hoewel vast en zeker bij velen bekend een kort overzicht van het ontstaan en de geschiedenis daarna. Tijdens de komende algemene ledenvergadering 3 november volgende maand hoop ik hier verder op in te gaan.
De doelstellingen van de vereniging vinden we in de statuten en zijn in de loop der jaren nauwelijks veranderd. De belangrijkste wijziging die de statuten in de loop der jaren hebben ondergaan is dat de term ‘Joden-Christenen’ vervangen werd door ‘Jesjoe’a hammasjiach belijdende Joden’.
Onder leiding van de arts Dr. J. Zalman, zoon van een bekend zendeling onder de Joden, ontplooide de pas opgerichte verenging tal van activiteiten. Ze belegde samenkomsten en gaf een blad uit, ‘de Getuige’. Ze sloot zich aan bij de International Hebrew Christian Alliance, hetgeen niet zonder slag of stoot ging aangezien de voorzitter ervan vrijmetselaar was. Ik maak nu een sprongetje in de tijd.
In 1941 werd de vereniging op last van de Duitsers verboden. Haar leden moesten onderduiken of werden gevangen genomen en overgebracht naar kamp Westerbork, waar zij samen met andere Joodse christenen verbleven in de zogenaamde gedooptenbarak. Vandaar werden zij weggevoerd naar het concentratiekamp Theresienstadt waar ongeveer de helft van hen de oorlog overleefde. De anderen werden gedeporteerd naar het vernietigingskamp Auschwitz en daar omgebracht.
Ofschoon de vereniging officieel ontbonden was, waren er diverse plaatsen in Nederland waar Joodse christenen, voor zover zij niet waren opgepakt, actief bleven. Zo waren er o.a. in Rotterdam en Soest groepjes die voorbeden deden voor de gedeporteerden en pakketjes klaarmaakten om naar de kampen te versturen.
Na de oorlog waren er aanvankelijk twee verenigingen van Joodse christenen die in het begin van elkaars bestaan niet afwisten. De oude NVJC en een vereniging van jonge Joden die tijdens de oorlog tot de overtuiging waren gekomen dat Jezus de beloofde Messias was. De laatstgenoemde was in december 1945 opgericht en heette Hadderech hetgeen betekent ‘de Weg’. Omdat beide verenigingen feitelijk hetzelfde nastreefden kwam het in 1947 tot een fusie. De naam van de nieuwe vereniging bleef NVJC maar de naam van her verenigingsblad ‘de Getuige’ veranderde in ‘Hadderech’.
De tijd waarin de vereniging werd opgericht verschilt in veel opzichten met de tegenwoordige tijd. Verscheidene (bestuurs)leden waren destijds afkomstig uit het orthodoxe jodendom, zoals ds. Rottenberg en zendeling Trostianetzky, aan wie we recentelijk in ons maandblad aandacht besteedden. Zij bepaalden heel sterk het karakter van de vereniging doordat ze persoonlijk Jezus als de Messias en hun Verlosser hadden leren kennen en de grote blijdschap die dit met zich mee had gebracht. ‘Onze’ Marjorie was een van hen.
Als bestuur willen we, in hun spoor, graag het goede nieuws van de vergeving van zonden onverminderd centraal blijven stellen binnen onze vereniging.
De belangrijkste activiteit van de vereniging blijft het uitgeven van het maandblad met artikelen geschreven door Messiasbelijdende Joden in binnen-en buitenland en door niet-Joodse auteurs die onze opvattingen delen. Het bevat theologische artikelen, artikelen over de staat Israël en verenigingsnieuws.
Regelmatig ontvangen we giften voor goede doelen in Israël, waar de verantwoording van vermeld wordt in ons blad. De algemene ledenvergaderingen en ons samenzijn rond Pesach en Pasen blijven de hoogtepunten in ons verenigingsbestaan. Daar ontmoeten we elkaar persoonlijk en beleven we het 'mispoge-gevoel', zo belangrijk voor ons allen.
De laatste jaren is daar het jaarlijkse ‘Hadderech-uitje’ nog bijgekomen naar een van te voren uitgekozen stad of dorp waar we o.a. Joods-historische plaatsen bezoeken onder leiding van een professionele gids.
Bestaan we nog?
Ook hebben we sinds enkele jaren een website met relevante informatie over de vereniging en interessante artikelen. Zo proberen we met elkaar vorm te geven aan onze doelstellingen in een tijd waarin alles snel verandert, hier en overal in de wereld. Maar onveranderlijk blijft de Eeuwige, de Getrouwe, de God van Abraham, Isaäk en Jacob. Met al zijn beloften blijft Hij bij ons, zoals we dat hebben ervaren als vereniging. Bij alle hoogte-en dieptepunten was Hij er, schonk moed, kracht en mogelijkheden om verder te kunnen gaan wanneer dat nodig was. Bijzonder om dat steeds weer te mogen ervaren. In dat vertrouwen gaan we verder, in de kracht die Hij geeft. Toen Marjorie op haar sterfbed lag, vroeg ze me: “bestaan we nog?” Ja, wonderwel bestaan we nog en zijn springlevend: de wonderen zijn de wereld niet uit! Dank aan Hem die al deze jaren met ons meeging op weg, op hadderech, en van wie we weten mogen dat Hij dat wil blijven doen tot de Messias komt. Moge die tijd spoedig aanbreken, voor Israël en de volken!
Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van oktober 2018