Thea Ornstein
Helaas ondervinden we nog steeds allen de gevolgen van het coronavirus, maar de mate waarin kan voor ieder van ons erg verschillend zijn: voor sommigen kan het meevallen en voor anderen kan het heel zwaar zijn. Vooral door de beperkingen in verband met het ontvangen van bezoek. Gelukkig hebben wij binnen onze vereniging niet gehoord over ziekte of sterfgevallen.
We krijgen wel tijd van onze hemelse Vader om na te denken hoe we met Zijn prachtige schepping zijn omgegaan en de gevolgen daarvan. Ook hoe we het anders en beter kunnen gaan doen. Het laatste is nog niet zo eenvoudig denk ik, misschien wel in onze eigen situatie, maar met zeventien miljoen mensen wordt het anders.
Ilana Phelps en dr. Faith Goldberg
Hallo! Mijn naam is Ilana Phelps en ik ben de maatschappelijk werkster van het Ebenezer Home. Mijn man, Daniël, kwam direct na ons huwelijk, ruim twee jaar geleden, bij het onderhoudsteam. We voelen ons enorm bevoorrecht om deel uit te maken van de Ebenezer-familie! In het licht van de wereldwijde verspreiding van het coronavirus, hebben veel vrienden me gevraagd hoe het gaat in het Ebenezer Home. Ik wil ingaan op deze bezorgdheid en nieuwsgierigheid, met behulp van opmerkingen van onze bewoners.
Op de website van ons lid dominee Sjaak Maliepaard staan sinds kort meditaties, van gemiddeld 4 minuten, naar aanleiding van een Bijbelgedeelte. Voor elke dag van de week één. U vindt ze hier:
De meditaties werden eerder uitgezonden in het kader van het radioprogramma 'durft te geloven'.
Na de oorlog was Marjorie Eberlé-Gotlib jarenlang voorzitter van Hadderech. Ze heeft honderden lezingen in het hele land gehouden, schreef artikelen voor het tijdschrift Hadderech, leidde Bijbelkringen in Rotterdam en omgeving en was lid van de theologische commissie van The International Hebrew Christian Alliance. Ze zag het als haar taak om de christenen die zij ontmoette te vertellen over Gods trouw aan ontrouwe mensen. Naast Gods genade was de blijvende plaats van het Joodse volk in Gods bestel de andere pijler waar een Bijbelse theologie volgens haar op behoorde te rusten. Met haar vertrouwen in God als haar vader, haar blijdschap een behouden zondaar te zijn en haar liefde voor haar eigen volk is ze velen tot zegen geweest.
Het cursusmateriaal van de Bijbellessen gegeven door M.W. Eberlé-Gotlib zijn verzameld en in A4-boekvorm verkrijgbaar. Voor meer informatie en bestelling van deze boeken zie Bijbelcommentaren - boeken.
Liever een digitale versie? Dan kan dat vanaf vandaag. Opdat zoveel mogelijk mensen deze ‘vers voor vers’ uitleg kunnen lezen, zijn deze Bijbellessen ook als pdf beschikbaar gesteld. Zie Bijbelcommentaren - pdf
Thea Ornstein
Een Bijbelse opdracht waar we zeker deze maand aandacht aan willen geven. En het zijn er verschillende: 5 mei ons 75-jarig bevrijdingsfeest, op 12 mei Lag ba'omer, op 14 mei is het 72 jaar geleden dat de staat Israël werd uitgeroepen, op 21 mei Hemelvaartsdag, op 22 mei Jom Jeroesjalajiem, op 29 mei begint Sjawoeot, het Wekenfeest, en op de 31ste het Pinksterfeest. Een hele rij!
En hoewel het een Bijbelse opdracht is om onze feesten te vieren ligt er dit jaar een grote schaduw over door het coronavirus: een niet te bevatten en niet te overziene mondiale crisis, die ons allen in meer of mindere mate treft en waar ieder de gevolgen van ondervindt. Het zullen overal getemperde feesten zijn, ook op 5 mei. En niet alleen zoals jaarlijks vanwege de vierde mei maar ook door alles wat er nu gebeurt in onze verwarde wereld.
Israel Today sprak met een onderzoekslaboratorium in Kiryat Shmonah, Israëls noordelijke grensstad aan de grens met Libanon, dat nu klaar staat om de eerste te zijn die een vaccin ontwikkelt voor het coronavirus dat de wereld treft. Dit is mogelijk dankzij een voorsprong van vier jaar, door onderzoek naar een soortgelijk virus. Na vier jaar onderzoek, gefinancierd door het Israëlische ministerie van wetenschap en technologie, hebben onderzoekers van MIGAL een effectief vaccin ontwikkeld tegen het aviaire coronavirus ‘Infectious Bronchitis Virus’.
Thea Ornstein
Op 10 april overleed na een langdurige ziekte op 89-jarige leeftijd Max Hart. “Verhuisd naar het eeuwig Vaderhuis”, stond op de rouwkaart. Zeven jaar geleden kwam hij via een artikel in het Reformatorisch Dagblad Hadderech op het spoor en werd lid. Al gauw nam hij er zijn geheel eigen plaats in, was spoedig een van ons en hoorde er helemaal bij. Je kon niet om hem heen; op zijn geheel eigen wijze was hij aanwezig. Het was als een thuiskomen voor hem, zoals hij zelf zei. Tijdens onze samenkomsten verraste hij ons met zijn grote Bijbelkennis en de uitleg hiervan.
Judith Boluijt
De blanco bladen van je boek,
rijgen zich als dagen leeg aaneen
met klemmend zwijgen, géén bezoek,
ziekte zaait nu angst bij iedereen.
Je levensboek van letters vol,
stond, naast de alledaagse dingen,
van de bezoekjes dikwijls bol,
nu zijn het slechts herinneringen.
Israel Pochtar
Als iemand ons een maand geleden verteld zou hebben dat Israël volledig op slot zou gaan ten gevolge van een virusuitbraak, betwijfel ik of we het zouden geloofd hebben. Vandaag is het werkelijkheid. De Israëlische interim-regering heeft stringente maatregelen opgelegd in een poging de rondwarende besmettelijke ziekte onder controle te krijgen. Alles is dicht en slechts een paar essentiële diensten mogen nog in bedrijf zijn. Omdat wij humanitair werk doen, mogen we doorgaan met ons werk en mensen helpen.
‘Rabbi Shimon Bar Yochai leerde: een crisis kan vergeleken worden met mensen die in een boot zaten; een van hen nam een boor en begon onder zijn zitplaats te boren. Zijn medepassagiers zeiden tegen hem: “Waarom doe je dat?!” Hij zei tegen hen: “Wat kan het jullie schelen? Je ziet me toch boren onder m’n zitplaats?” Zij antwoordden: “Omdat je de boot met ons erin bezig bent te laten zinken!” (Vayikra Rabbah 4:6, uitg. Margaliot, blz. 91-92) De hele wereld bevindt zich in dezelfde boot. Als we elkaar niet helpen, lopen we het gevaar dat de hele boot zinkt.
Netanyahu hield woensdagavond 25 maart een persconferentie om het Israëlische volk te informeren over de laatste ontwikkelingen rond het coronavirus. De premier opende zijn toespraak met het aanhalen van de Misjna: ’Het redden van één mensenleven staat gelijk aan het redden van de hele wereld.’ Hij voegde een gelijksoortige spreuk eraan toe: ‘Het besmetten van één staat gelijk aan het besmetten van de hele wereld.’’
Adam Eliyahu Berkowitz
De Iraanse tak van de organisatie ‘Verbond voor rechten van alle minderheden’ berichtte op 16 februari 2020 dat de Iraanse regering de graftombe van Mordechai en Esther in de stad Hamadan dreigt te vernietigen en de plek te bestemmen voor een consulaatsgebouw van Palestina. Volgens verslaggevers probeerde een groep van Basij (een paramilitaire vrijwilligerstak van de Iraanse Revolutionaire Garde) op zondag de historische plaats plat te walsen als vergeldingsactie voor de ‘Deal van de eeuw’ van Trump. Het is nog onduidelijk of het blijft bij deze aankondiging, of dat het plan zal worden uitgevoerd.
De Syrische journalist Thaer Al-Nashef zei 12 februari 2020 op Al-Jazeera tv:
“Israël is niet verantwoordelijk voor de vooruitgang of achteruitgang van Arabieren. Arabieren zijn verantwoordelijk voor henzelf. Maar Arabieren zouden kunnen profiteren van de uitgebreide Israëlische expertise. Want als we kijken naar het Israël van vandaag – dat een ontwikkeld land is – dan moeten we onszelf afvragen: Hoe komt het dat de Joden, of Israël, het zo goed gedaan hebben? Deze mensen leefden zo’n 2000 jaar in Europa, als verbannen vluchtelingen, in een diaspora als gevangenen en als slaven. Denk je dat in! Toen bewezen ze aan de hele mensheid dat ze niet alleen maar vluchtelingen of slaven waren, maar een volk dat in staat was om wonderen uit het onmogelijke te laten gebeuren.”
Een delegatie moslimleiders bezocht op 23 januari 2020 Auschwitz. Dit bezoek ging vooraf aan de herdenking dat het Poolse kamp, waarin meer dan 1 miljoen Joden werden vermoord, 75 jaar geleden bevrijd werd. Joodse leiders noemden dit bezoek een ‘baanbrekende gebeurtenis’. De secretaris-generaal van de Moslim Wereldbond, Mohammad bin Abdulkarim Al-Issa, en de hoofddirecteur van het Amerikaans Joods Comité, David Harris, leidden een delegatie van 62 moslims rond door het Auschwitz-complex.
Een oude Jood komt bij de oorarts: “Ik ben links helemaal doof, dokter.”
De dokter onderzoekt hem en constateert: “Daar is helaas niets aan te doen. Dat is de leeftijd.”
De Jood: “Is mijn linker oor dan ouder dan m’n rechter?”
redactie
De onverschrokkenheid waarmee de jonge Israëlische advocaat Calev Myers de BDS-reus bestrijdt, doet denken aan de wijze waarop David de Filistijnse reus Goliath tegemoet trad. Myers’ laatste wapenfeit is de handelsconferentie die hij begin december in Jeruzalem organiseerde. Meer dan duizend, vooral christelijke, investeerders uit 50 verschillende landen deden bij die gelegenheid zaken met de vertegenwoordigers van 650 Israëlische bedrijven. Eindresultaat: investeringen voor ca. 100 miljoen dollar.
Het brandweerteam van het Joods Nationaal Fonds in Israël heeft met spoed een speciale brandweerwagen nodig om de bossen te beschermen. Sinds april 2018 zijn er in de Westelijke Negev al meer dan 1200 branden uitgebroken. Tijdens de zomers van 2018 en 2019 werd het enorme gebied voortdurend blootgesteld aan brandstichting in bossen, natuurgebieden en landbouwgebieden. Dit heeft grote ecologische en economische schade veroorzaakt. Bovendien vormen de branden een gevaar voor de vele gemeenschappen nabij de grens.
Moos was helemaal van streek en kon de slaap niet vatten. Hij had 1000 gulden van zijn overbuurman geleend en had beloofd dit binnen een maand terug te betalen. Morgen was de laatste dag maar hij had het geld niet. Opeens stond z’n vrouw, die heel goed wist waarom haar man niet kon slapen, op, liep naar het openstaande raam en riep uit volle borst: ‘Sam, Sam!’ Aan de overkant ging het licht van de slaapkamer aan en vroeg de overbuurman wat er in ‘s hemelsnaam aan de hand was
Een Joodse man was te water geraakt en dreigde te verdrinken in de rivier. Precies op dat moment passeerden twee politieagenten. Toen ze zagen dat de drenkeling Joods was, besloten ze om hem aan zijn lot over te laten. Met zijn laatste krachten riep de man: “Weg met de tsaar!” De beide politiemannen bedachten zich geen moment, sprongen in het water, trokken hem aan de kant en arresteerden hem vervolgens.
“Wie is belangrijker, de zon of de maan?”, vroeg een leerling aan zijn rabbi.
De rabbi antwoordde: “De maan natuurlijk, want die schijnt 's nachts als we licht nodig hebben, terwijl de zon schijnt als het toch al licht is.”
Voor de allereerste keer was er in Jeruzalem voor het Loofhuttenfeest ook een delegatie christenen uit Egypte aangekomen. Het is moeilijk voor Egyptenaren om Israël binnen te komen omdat ze in hun eigen land met argwaan bekeken worden. Ook voor Israël ben je verdacht als je uit Egypte komt. Het nam verschillende maanden in beslag om 23 visumaanvragen af te werken. Tweeëntwintig visums werden ten slotte verstrekt, maar pas een paar dagen voor de geplande reisdatum. Slechts 16 mensen kwamen uiteindelijk in Israël aan om de reis te maken. Een van hen, Johanna, zei:
Michiel Steenwinkel
Ze noemen zich geen christenen, maar zeggen wel dat ze naar de kerk gaan. Ze noemen zich Messiasbelijdende Joden, maar houden geen sabbatsmaaltijd op vrijdagavond. Even snel een broodje tussen twee diensten door volstaat. Want de jeugd van de Russischtalige gemeente Beit Hallel in Ashdod staat vol in de bediening. Ze vertellen mij daar enthousiast over na de tweede dienst op een vrijdagavond.
Een sjadchen (huwelijksmakelaar) kwam bij een knappe jongeman en stelde hem voor te trouwen met een erg lelijk meisje. De jongeman, die het meisje toevallig kende, dacht dat de sjadchen hem voor de gek hield en ontstak in woede. “Denk je dat je mij voor de gek kunt houden? Wat moet ik met zo’n meisje?” “Wat zijn dan zoal je bezwaren?” vroeg de sjadchen rustig.
“In de eerste plaats is ze blind.” “Is dat een bezwaar? Dat is juist een voordeel. Je kunt rustig doen wat je wilt zonder dat zij het ziet.” “Maar ze is ook stom.” “Dat is toch alleen maar prettig, een vrouw die nooit commentaar geeft?”
“Maar ze is ook doof.” “Wat is er nu fijner dan haar de huid vol te schelden zonder dat ze het hoort?” “Maar ze is ook verlamd.” “Dan hoef je je ook geen zorgen te maken dat ze achter je aanloopt wanneer je op stap gaat. Beter kan toch niet?”
Rosa Meir uit Haifa, 95, zegt dat dit gebaar ‘zo ontroerend en blij makend’ was.
Twee Israëlisch-Arabische loodgieters in de noordelijk gelegen stad Haifa zagen af van het indienen van een rekening van 1000 nis (285 dollar) voor een reparatie nadat ze hoorden dat hun klant een 95 jarige Holocaustoverlevende was.
Simon en Salim Matari zijn broers. Onlangs werden ze gebeld om naar het huis van Rosa Meir te gaan om een behoorlijke lekkage te repareren, zo meldde Kanaal 12.
Thea Ornstein
Op 30 september en 1 oktober is het nieuwe jaar in Israël begonnen. Ook in dit opzicht is het trouw gebleven aan de oude wijze van telling van de maanden en jaren die met de nieuwe maan beginnen. Om die reden valt ook ieder jaar het begin weer op een andere datum. Men wenst elkaar niet ‘gelukkig nieuwjaar’ maar ‘tot een goed jaar zult u/ zul jij worden ingeschreven’. Met deze woorden willen wij ook het hele volk Israël, binnen en buiten zijn land, onze goede wensen voor het nieuwe jaar aanbieden. En al onze lezers wensen wij een rijk gezegend 5780 toe.
David Baron
O mijn vrienden, wanneer u vernieuwde liefde en belangstelling voor het Joodse volk wilt gaan koesteren, denk dan aan de vaderen. Denk aan Abraham, Gods vriend (Jes. 41:8), met zijn sterke geloof. Die niet twijfelde aan Gods beloften, en zo een voorbeeld voor al Gods kinderen werd.
Jonathan Feldstein
Vorige week hadden we het voorrecht om twee mijlpalen te vieren. We vierden de vijftiende verjaardag van onze aankomst in Israël. En we vierden (!) de inlijving van onze oudste zoon in het Israëlische leger als parachutist.
De laatste sabbat voordat hij in dienst zou gaan, zat mijn zoon zoals gewoonlijk naast mij tijdens de synagogedienst. Tijdens het uitspreken van de ‘birkat kohaniem’ (de priesterzegen) is het gebruikelijk dat een vader zijn ‘talliet’ (gebedssjaal) over zijn eigen hoofd en dat van zijn kinderen plaatst. Toen we daar zo stonden realiseerde ik me dat ik hem op een plaats had gebracht waarop ikzelf niet voorbereid ben.
Dr. Michael Brown
Onlangs verscheen op YouTube een uur durend tweegesprek tussen rabbijn Shmuley Boteach en de Messiaans Joodse dr. Michael Brown over de vraag die boven dit artikel staat. De Jerusalem Post stelde beide vrienden in de gelegenheid hun positie toe te lichten. Hieronder een gedeelte van de reactie van Michael Brown op de bijdrage van rabbijn Boteach.
In een recente column voor The Jerusalem Post claimde mijn goede vriend en veelbesproken tegenstander Rabbi Shmuley Boteach dat het Nieuwe Testament structureel antisemitisch is. Hij beweerde ook dat evangelische christenen ‘de belangrijkste bondgenoten van het Joodse volk in het algemeen en van de staat Israël in het bijzonder’ geworden zijn, doordat ze zich distantiëren van het letterlijke interpreteren van het Nieuwe Testament.
Thea Ornstein
Deze zomer staat de relatie tussen Messiasbelijdende Joden en de christelijke kerk centraal.
Onze leden konden een aantal jaren geleden in een enquête hun mening hierover naar voren brengen. Ondanks alle verschillen bleek een flink deel te constateren dat er in hún kerk in de Bijbeluitleg nog steeds van wordt uitgegaan dat de kerk in de plaats van Israël is gekomen.
Giulio Meotti
“Op zaterdag doden we de Joden, op zondag doden we de christenen,” of tactischer gezegd: “Eerst het zaterdagvolk, dan het zondagsvolk.”
Dit is niet alleen maar een leus. Het betreft een nauwgezet programma van ‘religieuze zuivering’ verkondigd door streng-islamitische leiders en verspreid door jihadisten.
Jesjoea-Jezus zei:
Als u mij liefhebt, neem dan mijn geboden in acht.
En ik zal de Vader bidden,
en Hij zal u een andere Trooster geven.
Albert en Esther Knoester
Albert en Igor raakten verleden week in gesprek voor ons huis met Y. (de rabbi die eerder bij ons thuis is geweest). “Ben jij ook een christen?” vroeg hij. Igor: “Ik ben geen christen in de zin zoals u erover denkt. Mijn moeder was een Jood, mijn oma was een Jood en mijn overgrootmoeder was een Jood”. De Rabbijn: “Ja, dan ben je Jood”. “Maar….”, vervolgde Igor, “dat is niet het hele verhaal. Als Jood geloof ik ook dat Jezus de beloofde Messias is”. De Rabbijn: “Maar wat jullie doen is afgodendienst”. En bij het woordje afgodendienst maakt hij met zijn twee armen de vorm van een kruis. Het gesprek ging verder over wat er in de Bijbel wordt verstaan over afgodendienst. De laatste woorden van de Rabbijn in dit gesprek waren: “Zie je dit grijze slot? Welke kleur heeft dit? Grijs. Kan dit slot veranderen in goud?
Onlangs hield Israëls ambassadeur bij de VN, Danny Danon, een toespraak in de Veiligheidsraad van de VN in het kader van een periodieke discussie over het Midden-Oosten. In deze toespraak ging Danon uitvoerig in op de rechten van het Joodse volk op het Land van Israël. In zijn betoog presenteerde hij de ‘vier pijlers’ die Jodendom verbinden met het land. Hij zette een kipa op en las zelfs een gedeelte voor uit de Hebreeuwse Bijbel.
Christie Livingstone (secretaris)
De levens van bewoners en werkers in het tehuis zijn nauw met elkaar verweven. Veel inwoners wonen hier al jaren en noemen het hun Thuis, vooral degenen die geen familie hebben. Een aantal medewerkers werken hier al langere tijd en hebben de bewoners goed leren kennen. Nieuwe personeelsleden en vrijwilligers voelen zich snel een deel van de Ebenezer-familie.
Dr. Faith Goldberg (arts)
Iets dat ik leuk vind aan mijn werk als arts in Ebenezer Home, is de vrijheid om met de bewoners te bidden.
Op donderdagochtend brengen onze hoofdverpleegkundige, Kristin en ikzelf, altijd een 'thuisbezoekje' aan iedere bewoner. We kloppen op hun deur en praten een paar minuten over hun medische zorgen, familie, of over hoe je de beste Arabische koffie of appeltaart kunt maken. Een paar van onze bewoners zijn niet meer in staat om een gesprek te voeren. Hun hersenfuncties voor geheugen en taal zijn aangetast als gevolg van dementie of de ziekte van Alzheimer.
Michiel Steenwinkel
Oktober vorig jaar bezocht journalist en theoloog Michiel Steenwinkel Israël, als reisleider van een jongerenreis van het Comité Gemeentehulp Israël. Hier leest u zijn verslag:
“We beginnen in woestijnstad Dimona bij Albert en Esther Knoester. Zij wonen daar sinds 2008. De wijk waarin ze wonen, staat bekend als orthodox. Er staan vijf synagogen en jesjiva’s. Het huis van Albert en Esther ligt recht tegenover een synagoge. Je kunt bijna bij elkaar naar binnen kijken. Aanvankelijk vroeg de rabbijn of Albert en Esther misschien Joods wilden worden. Maar met behoud van geloof in Jezus bleek dat te moeilijk.
Omdat christenen een kleine minderheid vormen in Israël geven de media niet veel aandacht aan Jezus of het evangelie. Maar vorig jaar september veranderde dit. Een Arabische pastor uit een dorp vlakbij Nazareth werd door vele uitzendkanalen gevraagd om van zijn geloof te getuigen.
“Zijn videoboodschappen verspreidden zich als een virus en mensen van verschillende godsdienstige achtergronden delen ze onderling online,” vertelt Bader Mansour, voorzitter van de Baptisten Unie in Israël.
Het verhaal hoe dit gebeurde, is opmerkelijk.
Thea Ornstein
Op weg naar Pesach en Pasen lezen we in het evangelie drie keer dat de Messias weende: Tranen over een gestorven vriend, tranen over Jeruzalem en tranen in de hof van Gethsemane (Hebr. 5:7). Slechts een keer lezen we dat de Messias heeft gezongen – na de viering van wat door velen ‘het laatste Avondmaal’ genoemd wordt.
Pagina 3 van 5
