David Baron

Hen behoren de vaderen toe (Rom.9:4,5)

O mijn vrienden, wanneer u vernieuwde liefde en belangstelling voor het Joodse volk wilt gaan koesteren, denk dan aan de vaderen. Denk aan Abraham, Gods vriend (Jes. 41:8), met zijn sterke geloof. Die niet twijfelde aan Gods beloften, en zo een voorbeeld voor al Gods kinderen werd.

Jonathan Feldstein

Vorige week hadden we het voorrecht om twee mijlpalen te vieren. We vierden de vijftiende verjaardag van onze aankomst in Israël. En we vierden (!) de inlijving van onze oudste zoon in het Israëlische leger als parachutist.

De laatste sabbat voordat hij in dienst zou gaan, zat mijn zoon zoals gewoonlijk naast mij tijdens de synagogedienst. Tijdens het uitspreken van de ‘birkat kohaniem’ (de priesterzegen) is het gebruikelijk dat een vader zijn ‘talliet’ (gebedssjaal) over zijn eigen hoofd en dat van zijn kinderen plaatst. Toen we daar zo stonden realiseerde ik me dat ik hem op een plaats had gebracht waarop ikzelf niet voorbereid ben.

Dr. Michael Brown

Onlangs verscheen op YouTube een uur durend tweegesprek tussen rabbijn Shmuley Boteach en de Messiaans Joodse dr. Michael Brown over de vraag die boven dit artikel staat. De Jerusalem Post stelde beide vrienden in de gelegenheid hun positie toe te lichten. Hieronder een gedeelte van de reactie van Michael Brown op de bijdrage van rabbijn Boteach.

In een recente column voor The Jerusalem Post claimde mijn goede vriend en veelbesproken tegenstander Rabbi Shmuley Boteach dat het Nieuwe Testament structureel antisemitisch is. Hij beweerde ook dat evangelische christenen ‘de belangrijkste bondgenoten van het Joodse volk in het algemeen en van de staat Israël in het bijzonder’ geworden zijn, doordat ze zich distantiëren van het letterlijke interpreteren van het Nieuwe Testament.

Thea Ornstein

Deze zomer staat de relatie tussen Messiasbelijdende Joden en de christelijke kerk centraal.

Onze leden konden een aantal jaren geleden in een enquête hun mening hierover naar voren brengen. Ondanks alle verschillen bleek een flink deel te constateren dat er in hún kerk in de Bijbeluitleg nog steeds van wordt uitgegaan dat de kerk in de plaats van Israël is gekomen.

Giulio Meotti

 “Op zaterdag doden we de Joden, op zondag doden we de christenen,” of tactischer gezegd: “Eerst het zaterdagvolk, dan het zondagsvolk.”

Dit is niet alleen maar een leus. Het betreft een nauwgezet programma van ‘religieuze zuivering’ verkondigd door streng-islamitische leiders en verspreid door jihadisten.

Jesjoea-Jezus zei:

Als u mij liefhebt, neem dan mijn geboden in acht.
En ik zal de Vader bidden,
en Hij zal u een andere Trooster geven.

Albert en Esther Knoester

Albert en Igor raakten verleden week in gesprek voor ons huis met Y. (de rabbi die eerder bij ons thuis is geweest). “Ben jij ook een christen?” vroeg hij. Igor: “Ik ben geen christen in de zin zoals u erover denkt. Mijn moeder was een Jood, mijn oma was een Jood en mijn overgrootmoeder was een Jood”. De Rabbijn: “Ja, dan ben je Jood”. “Maar….”, vervolgde Igor, “dat is niet het hele verhaal. Als Jood geloof ik ook dat Jezus de beloofde Messias is”. De Rabbijn: “Maar wat jullie doen is afgodendienst”. En bij het woordje afgodendienst maakt hij met zijn twee armen de vorm van een kruis. Het gesprek ging verder over wat er in de Bijbel wordt verstaan over afgodendienst. De laatste woorden van de Rabbijn in dit gesprek waren: “Zie je dit grijze slot? Welke kleur heeft dit? Grijs. Kan dit slot veranderen in goud?

Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig. (Jes. 40:8)

Onlangs hield Israëls ambassadeur bij de VN, Danny Danon, een toespraak in de Veiligheidsraad van de VN in het kader van een periodieke discussie over het Midden-Oosten. In deze toespraak ging Danon uitvoerig in op de rechten van het Joodse volk op het Land van Israël. In zijn betoog presenteerde hij de ‘vier pijlers’ die Jodendom verbinden met het land. Hij zette een kipa op en las zelfs een gedeelte voor uit de Hebreeuwse Bijbel.

Christie Livingstone (secretaris)

De levens van bewoners en werkers in het tehuis zijn nauw met elkaar verweven. Veel inwoners wonen hier al jaren en noemen het hun Thuis, vooral degenen die geen familie hebben. Een aantal medewerkers werken hier al langere tijd en hebben de bewoners goed leren kennen. Nieuwe personeelsleden en vrijwilligers voelen zich snel een deel van de Ebenezer-familie.

Dr. Faith Goldberg (arts)

Iets dat ik leuk vind aan mijn werk als arts in Ebenezer Home, is de vrijheid om met de bewoners te bidden.

Op donderdagochtend brengen onze hoofdverpleegkundige, Kristin en ikzelf, altijd een 'thuisbezoekje' aan iedere bewoner. We kloppen op hun deur en praten een paar minuten over hun medische zorgen, familie, of over hoe je de beste Arabische koffie of appeltaart kunt maken. Een paar van onze bewoners zijn niet meer in staat om een ​​gesprek te voeren. Hun hersenfuncties voor geheugen en taal zijn aangetast als gevolg van dementie of de ziekte van Alzheimer.

Michiel Steenwinkel

Oktober vorig jaar bezocht journalist en theoloog Michiel Steenwinkel Israël, als reisleider van een jongerenreis van het Comité Gemeentehulp Israël. Hier leest u zijn verslag:

“We beginnen in woestijnstad Dimona bij Albert en Esther Knoester. Zij wonen daar sinds 2008. De wijk waarin ze wonen, staat bekend als orthodox. Er staan vijf synagogen en jesjiva’s. Het huis van Albert en Esther ligt recht tegenover een synagoge. Je kunt bijna bij elkaar naar binnen kijken. Aanvankelijk vroeg de rabbijn of Albert en Esther misschien Joods wilden worden. Maar met behoud van geloof in Jezus bleek dat te moeilijk.

Omdat christenen een kleine minderheid vormen in Israël geven de media niet veel aandacht aan Jezus of het evangelie. Maar vorig jaar september veranderde dit. Een Arabische pastor uit een dorp vlakbij Nazareth werd door vele uitzendkanalen gevraagd om van zijn geloof te getuigen.  

“Zijn videoboodschappen verspreidden zich als een virus en mensen van verschillende godsdienstige achtergronden delen ze onderling online,” vertelt Bader Mansour, voorzitter van de Baptisten Unie in Israël.
Het verhaal hoe dit gebeurde, is opmerkelijk.

Thea Ornstein

Op weg naar Pesach en Pasen lezen we in het evangelie drie keer dat de Messias weende: Tranen over een gestorven vriend, tranen over Jeruzalem en tranen in de hof van Gethsemane (Hebr. 5:7). Slechts een keer lezen we dat de Messias heeft gezongen – na de viering van wat door velen ‘het laatste Avondmaal’ genoemd wordt.

Hannah Maltha

Hij, die droeg mijn zonden, die mij redde van de dood,

die mijn pijn droeg in Zijn wonden zonder klacht,

Hij was een Jood.

De Britse vereniging van Messiasbelijdende Joden meldde onlangs dat er een nieuwe internationale vereniging van Joodse volgelingen van de Messias opgericht wordt. Daartoe besloten vorig jaar augustus in Dallas, Texas, 40 voorgangers en theologen van Joodse afkomst. De nieuwe organisatie moet wereldwijd Messiasbelijdende Joden van velerlei pluimage gaan verenigen. In een slotverklaring van een vierdaagse conferentie wordt o.a. gesteld:

Special in Uniform is een innovatief programma dat jongeren met een handicap integreert in de Israel Defense Forces (IDF) en helpt hen voor te bereiden op een loopbaan na de legerdienst. Het programma is opgericht om iedereen het recht te geven zijn potentieel te benutten en geaccepteerd te worden in de maatschappij, ongeacht eventuele handicap. Special in Uniform gaat verder dan de muren van IDF-bases, waardoor zijn afgestudeerden op zinvolle manieren integreren in het personeelsbestand en de Israëlische samenleving.

Website: Special in Uniform

Dr. Pieter A. Siebesma

In Brooklyn, New York, werd onlangs een nieuwe uitgave van de Hebreeënbrief gepresenteerd. Het betreft een Hebreeuws-Jiddische uitgave die tot stand kwam onder leiding van ons sympathiserend lid Pieter Siebesma. In het IB-magazine zegt hij hierover: “Het idee voor deze uitgave ontstond naar aanleiding van een conferentie in Brooklyn waar ik samen met Christian Stier begin 2018 was.

In het kloppend hart van het ultraorthodoxe jodendom stonden we met verschillende organisaties stil bij de vraag: Wat kunnen we doen voor de charediem (ultraorthodoxe Joden)? Er bleek een groot gebrek te zijn aan klein materiaal in het Jiddisch. Ik schrijf ‘klein’ omdat de sociale controle in deze kringen extreem groot is en men een dergelijke uitgave liever onopgemerkt meeneemt (….).

Volgens een recent rapport van het Israëlische Bureau of Statistics wonen ongeveer 175.000 christenen in het Heilige Land, waardoor zij 2% van de bevolking vormen. Van die 175.000 is 77,7% Arabisch. In 2017 groeide de christelijke bevolking in Israël met 2,2%. Dit groeipercentage is een stijging ten opzichte van de 1,4% in 2016. De meeste christenen in Israël, 70,6% van hen, wonen in het noorden van het land.