Aanvankelijk was Rottenberg lid van de NVJC, de Nederlandse Vereniging van Joden Christenen, de vooroorlogse voorloper van Hadderech. Hij vond een dergelijke vereniging wenselijk. In de Elimbode van januari 1935 noemde hij hiervoor drie redenen. Deze zijn ook vandaag nog geldig.

1. Om ons Christelijk geloof als Joden te handhaven tegenover onze Joodse broeders die niet in de Messias geloven.
2. Om liefde te betonen aan die Joodse broeders die om Christus’ wil alles verlaten hebben. 
3. Om in de kerk van Christus de hoop van Israël levend te houden. Dit is van het grootste belang, zowel voor Israël als voor de kerk zelf. En als Joodse christenen moeten wij van de kerk vragen dat ze de Jood teruggeven wat God hem heeft verleend; en wel omwille van haarzelf en omwille van de komst van Gods Koninkrijk.

Dr. Gershon Nerel

De eerlijkheid gebied te zeggen dat niet alle Joodse discipelen van Jesjoea aanhangers zijn of waren van de Zionistische visie om in onze dagen het Joodse thuisland in het land Israël te herbouwen.
Nachum Levison, een vooraanstaande Messiasbelijdende Jood voor de Tweede Wereldoorlog, bepleitte bijvoorbeeld de vestiging van de Joden in Mesopotamië. De journalist Abram Poljak, in 1935 nog enthousiast afgereisd naar het toenmalige Palestina om daar een Joods-christelijk persagentschap te vestigen onder het motto: “Het is een Joodse plicht Zionist te zijn”, keerde in 1940 terug naar Europa. Hij was teleurgesteld in de Zionistische leiders die “de Arabieren onderwaardeerden en verzuimden met hen tot een vergelijk te komen in een broederlijke geest.”

Pieter Siebesma 

Nederland krijgt eindelijk een tastbaar gedenkteken waar de 102.000 Joden en 220 Sinti en Roma zowel individueel als collectief kunnen worden herdacht. De beoogde locatie is de Weesperstraat in Amsterdam die voor de Tweede Wereldoorlog nagenoeg voor 100 procent door Joden bewoond werd.

Omdat over het lot van de Joodse christenen tijdens de Holocaust weinig bekend is, vroeg het bestuur van Hadderech WO-II-deskundige Pieter Siebesma een korte beschrijving te geven van een aantal van hen.

Dr. Gershon Nerel

Het zal u niet ontgaan zijn dat de staat Israël dit jaar 70 jaar bestaat. De komende maanden willen we in dit blad nagaan hoe Messiasbelijdende Joden vroeger en nu tegen deze staat aankeken.

Dr. Pieter A. Siebesma

De vorige maand lazen we over de Joodse Messiasbelijders van het eerste uur en wat de oudste christelijke geschriften over hen vertellen. Een andere bron van informatie vormen de rabbijnse geschriften, zoals de T almoed.
Omdat de Joodse christenen in een Joodse cultuur en leefomgeving leefden, is het vanzelfsprekend dat zij contacten onderhielden met niet-christelijke Joodse familieleden en kennissen. Er werd met elkaar gediscussieerd, soms op een vriendelijke wijze, soms op een minder prettige manier.

Dr. Pieter A. Siebesma

Volgens de overlevering vluchtten de Joodse christenen tijdens de belegering van Jeruzalem naar Pella, een Griekse stad ten oosten van de Jordaan. Niet alle Joodse christenen verlieten Jeruzalem. Tussen het jaar 70 en het jaar 132 moet er een bloeiende Joods-christelijke kerk in Jeruzalem zijn geweest. Hieronder wil ik nagaan wat bekend is van de geschiedenis van de Joodse christenen in het tijd tussen de twee opstanden tegen de Romeinen, tussen het jaar 70 en het jaar 132. Wat weten we over hen?

Dr. Pieter A. Siebesma

Na de verwoesting van de Tempel

In het jaar 70 veroverden de Romeinen de stad Jeruzalem en werd de Tempel verwoest. Dit had een grote impact op het Joodse volk van die dagen. Er konden immers geen offers meer gebracht worden om verzoening te doen over de zonden.

Pieter A. Siebesma

In dit artikel vervolgt Pieter zijn beantwoording van de vraag wat het Jood-zijn inhield voor de eerste Joodse volgelingen van Jesjoea; met name degenen die in Jeruzalem woonden. Onder hen waren ook de drieduizend mensen die op de eerste Pinksterdag tot bekering waren gekomen.

Pieter A. Siebesma

De Joods-christelijke gemeente van Jeruzalem

Inleiding

De eerste volgelingen van Jezus waren Joden. De drieduizend mensen die op de eerste Pinksterdag tot bekering kwamen, waren allen Joden of Jodengenoten (mensen die wel de Joodse godsdienst aanhingen, maar (nog) niet officieel Joods waren geworden). Pas in Antiochië werden de gelovigen van de Weg voor het eerst christenen genoemd.
Dit is algemeen bekend, maar omdat we vaak naar Bijbelgedeelten kijken met de bril van onze kerkelijke achtergrond, realiseren  we ons niet altijd ten volle wat het Jood zijn voor deze eerste christenen inhield.
In dit artikel wil ik stilstaan bij de plaats waar het begon: de Joods-christelijke gemeente in Jeruzalem. Wat hield het Jood zijn in voor deze eerste christenen? In een volgend artikel wil ik specifiek ingaan op de Joods-christelijke gemeenten in de rest van het land Israël in de eerste eeuwen.

Prof. Dr. Pieter A. Siebesma

De afgelopen jaren is een aantal studies verschenen over de lotgevallen van de Joodse christenen tijdens de Holocaust. Voor die tijd was er weinig aandacht voor deze groep, niet alleen omdat ze een minderheid vormden onder de zes miljoen Joden die werden vermoord, maar ook vanwege de moeizame relatie tussen orthodoxe Joden en gedoopte Joden.