Thea Ornstein

Shalom, wat een prachtig woord maar wat houdt het precies in? 

Het woord shalom komt in het O.T. 350 keer voor en in het N.T. als eirènè ca. 100 keer, waarbij we dit wel moeten lezen en begrijpen tegen de Oudtestamentische achtergrond. Meestal wordt het vertaald met vrede maar een enkele keer ook met veiligheid. Maar daarmee is de betekenis niet geheel uitgedrukt. Je kunt het ook vertalen met ‘heelheid’. Het staat dan in tegenstelling tot gebrokenheid, een woord dat in de tegenwoordige theologie veel gebruikt wordt. Bijvoorbeeld ‘de gebrokenheid van de schepping’ of ‘de gebrokenheid van ons bestaan’.

Michiel Steenwinkel

Ze noemen zich geen christenen, maar zeggen wel dat ze naar de kerk gaan. Ze noemen zich Messiasbelijdende Joden, maar houden geen sabbatsmaaltijd op vrijdagavond. Even snel een broodje tussen twee diensten door volstaat. Want de jeugd van de Russischtalige gemeente Beit Hallel in Ashdod staat vol in de bediening. Ze vertellen mij daar enthousiast over na de tweede dienst op een vrijdagavond.

Joop Akker

Vorige maand verscheen Messiasbelijdende Joden door de eeuwen heen, geschreven door Pieter Siebesma. Het is, bij mijn weten, het eerste Nederlandstalige boek dat een overzicht geeft van 2000 jaar Messiasbelijdende Joden. Het is uitgekomen ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van de Stichting Steun Messiasbelijdende Joden.
In dit boek komt u niet alleen bekende namen tegen zoals Isaäc Da Costa, Heinrich Heine en Karl Marx maar ook een groot aantal minder bekende personen. We ontmoeten mensen van wie we veel kunnen leren en anderen die ons leren hoe het niet moet.

Een sjadchen (huwelijksmakelaar) kwam bij een knappe jongeman en stelde hem voor te trouwen met een erg lelijk meisje. De jongeman, die het meisje toevallig kende, dacht dat de sjadchen hem voor de gek hield en ontstak in woede. “Denk je dat je mij voor de gek kunt houden? Wat moet ik met zo’n meisje?” “Wat zijn dan zoal je bezwaren?” vroeg de sjadchen rustig.

“In de eerste plaats is ze blind.” “Is dat een bezwaar? Dat is juist een voordeel. Je kunt rustig doen wat je wilt zonder dat zij het ziet.” “Maar ze is ook stom.” “Dat is toch alleen maar prettig, een vrouw die nooit commentaar geeft?”

“Maar ze is ook doof.” “Wat is er nu fijner dan haar de huid vol te schelden zonder dat ze het hoort?” “Maar ze is ook verlamd.” “Dan hoef je je ook geen zorgen te maken dat ze achter je aanloopt wanneer je op stap gaat. Beter kan toch niet?”

Op 19 september organiseerde Samford University een openbaar debat tussen Bijbelwetenschapper Mark Kinzer en Nieuwtestamenticus Tom Wright. Centraal stond de vraag of het Joodse volk nog steeds Gods verbondsvolk is. En, zo ja, waarin zíjn roeping zich onderscheidt van die van alle andere volkeren en groepen. Marks commentaar: “De opname maakt duidelijk waarom ik denk dat N.T. Wright een belangrijke geleerde, met een diep inzicht, is en op welk punt zijn opvattingen volgens mij enige herziening behoeven.”

Rosa Meir uit Haifa, 95, zegt dat dit gebaar ‘zo ontroerend en blij makend’ was.

Twee Israëlisch-Arabische loodgieters in de noordelijk gelegen stad Haifa zagen af van het indienen van een rekening van 1000 nis (285 dollar) voor een reparatie nadat ze hoorden dat hun klant een 95 jarige Holocaustoverlevende was.

Simon en Salim Matari zijn broers. Onlangs werden ze gebeld om naar het huis van Rosa Meir te gaan om een behoorlijke lekkage te repareren, zo meldde Kanaal 12.

Thea Ornstein

Op 30 september en 1 oktober is het nieuwe jaar in Israël begonnen. Ook in dit opzicht is het trouw gebleven aan de oude wijze van telling van de maanden en jaren die met de nieuwe maan beginnen. Om die reden valt ook ieder jaar het begin weer op een andere datum. Men wenst elkaar niet ‘gelukkig nieuwjaar’ maar ‘tot een goed jaar zult u/ zul jij worden ingeschreven’. Met deze woorden willen wij ook het hele volk Israël, binnen en buiten zijn land, onze goede wensen voor het nieuwe jaar aanbieden. En al onze lezers wensen wij een rijk gezegend 5780 toe.

David Baron

Hen behoren de vaderen toe (Rom.9:4,5)

O mijn vrienden, wanneer u vernieuwde liefde en belangstelling voor het Joodse volk wilt gaan koesteren, denk dan aan de vaderen. Denk aan Abraham, Gods vriend (Jes. 41:8), met zijn sterke geloof. Die niet twijfelde aan Gods beloften, en zo een voorbeeld voor al Gods kinderen werd.

Gottlieb Johannes Ornstein

Over de vraag of wij de Joodse feesten, al of niet in gewijzigde vorm, kunnen en willen meevieren wordt verschillend gedacht. Het is niet de bedoeling hier thans nader op in te gaan. Maar ook al laten we dit onbesproken, kunnen we toch min of meer onder hun bekoring komen. Vooral als we de moeite nemen ons de rituele handelingen in te denken die eraan verbonden zijn; of misschien die in onze herinnering terug te roepen, indien we vroeger daaraan persoonlijk hebben deelgenomen.

• De rebbe van Koretz zei: “Het is heel gepast om te huilen tijdens de Hoge Feestdagen. Want zo laten we zien dat we, ondanks al onze schijnbare wijsheid en geleerdheid, als hulpeloze kinderen zijn, die huilen wanneer ze iets nodig hebben.”
  
  
• De rebbe van Dzikov legde de zin uit die altijd gezegd wordt aan tafel bij Rosh Hasjanah: “Moge het de wil zijn van God dat we het hoofd worden en niet de staart.” Hij las het Hebreeuwse woord voor hoofd, rosh, als de beginletters van de volgende woorden: La’asot Ratson Avinoe Sje-basjamajiem, ‘om de wil te doen van onze hemelse Vader’.
  
  
• Rabbi Joshua van Dzikov vertelde het volgende verhaal: