David Baron

In het boekje ‘Israels inalienable possessions’ (1906) beschrijft David Baron de rijkdommen die Israëls uitverkiezing met zich meebracht en waar God nooit op teruggekomen is. ‘‘Onherroepelijk’’ noemt Paulus ze in Rom. 11:29. Volgens Baron zijn deze rijkdommen evenzoveel redenen om ook vandaag nog belang te stellen in het Joodse volk en hen lief te hebben. In Rom. 9:4 en 5 worden ze opgesomd. Negen in totaal:

Zij zijn immers Israëlieten; voor hen geldt de aanneming tot kinderen en de heerlijkheid en de verbonden en de wetgeving en de eredienst en de beloften. Tot hen behoren de vaderen, en uit hen is, wat het vlees betreft, de Messias voortgekomen.

Pieter A. Siebesma

Over de Joodse christenen in het Romeinse Rijk in de tweede en derde eeuw weten we minder af dan over die in het land van Israël. Er zijn interessante studies verschenen, waarin men probeert te berekenen hoe groot het aandeel van de Joodse christenen binnen de kerk was. Volgens één opvatting waren er in het jaar 250 in het Romeinse Rijk ongeveer een miljoen christenen. Van hen zou tien procent (100.000) van Joodse komaf zijn geweest. Dat lijkt veel, maar ze vormden op het totaal van de vijf miljoen Joden een kleine minderheid (2%). Opmerkelijk is dat ook vandaag de dag het aantal Joodse christenen op 1 á 2 % van de totale Joodse bevolking wordt geschat.

Jonathan Feldstein

Vorige week hadden we het voorrecht om twee mijlpalen te vieren. We vierden de vijftiende verjaardag van onze aankomst in Israël. En we vierden (!) de inlijving van onze oudste zoon in het Israëlische leger als parachutist.

De laatste sabbat voordat hij in dienst zou gaan, zat mijn zoon zoals gewoonlijk naast mij tijdens de synagogedienst. Tijdens het uitspreken van de ‘birkat kohaniem’ (de priesterzegen) is het gebruikelijk dat een vader zijn ‘talliet’ (gebedssjaal) over zijn eigen hoofd en dat van zijn kinderen plaatst. Toen we daar zo stonden realiseerde ik me dat ik hem op een plaats had gebracht waarop ikzelf niet voorbereid ben.

Dr. Michael Brown

Onlangs verscheen op YouTube een uur durend tweegesprek tussen rabbijn Shmuley Boteach en de Messiaans Joodse dr. Michael Brown over de vraag die boven dit artikel staat. De Jerusalem Post stelde beide vrienden in de gelegenheid hun positie toe te lichten. Hieronder een gedeelte van de reactie van Michael Brown op de bijdrage van rabbijn Boteach.

In een recente column voor The Jerusalem Post claimde mijn goede vriend en veelbesproken tegenstander Rabbi Shmuley Boteach dat het Nieuwe Testament structureel antisemitisch is. Hij beweerde ook dat evangelische christenen ‘de belangrijkste bondgenoten van het Joodse volk in het algemeen en van de staat Israël in het bijzonder’ geworden zijn, doordat ze zich distantiëren van het letterlijke interpreteren van het Nieuwe Testament.

Thea Ornstein

Deze zomer staat de relatie tussen Messiasbelijdende Joden en de christelijke kerk centraal.

Onze leden konden een aantal jaren geleden in een enquête hun mening hierover naar voren brengen. Ondanks alle verschillen bleek een flink deel te constateren dat er in hún kerk in de Bijbeluitleg nog steeds van wordt uitgegaan dat de kerk in de plaats van Israël is gekomen.

Pieter A. Siebesma

In het laatste nummer van ‘Kerk & Israël onderweg’, het Israëlblad van de PKN staan interviews met drie leden van Hadderech, Thea Ornstein, Joop Akker en Asaf Pelled. Op  indrukwekkende en positieve wijze getuigen zij hoe zij als Jood de Messias van Israël volgen. Opmerkelijk is de reactie van de hoofdredacteur die in zijn redactioneel verklaart dat deze interviews hem zwaar op de maag liggen. Het illustreert de verhouding tussen Hadderech en de PKN. Sommige voormannen van de PKN hebben hun eigen Joodse leden en daarmee ook Hadderech wel als een ‘historische vergissing’ getypeerd! Hoe valt dat te verklaren?

Asaf Pelled

Als evangelist zeg ik vaak dat er niets natuurlijker is dan als Jood in Jezus te geloven. Door de Joodse Messias ben ik met de God van Israël verzoend. Dat geloof ik met heel mijn hart … Maar het echte leven is weerbarstig.
Ik leef te midden van twee volken en ik houd van beide en voel me loyaal aan beide. Maar soms voel ik me door beide onteigend. De reactie van mijn eigen volk, hoe verkeerd ook, kan ik nog begrijpen. Maar met de onteigening door kerken heb ik grote moeite.

Ik voelde deze onteigening het meest tijdens kerkdiensten, waarin gepreekt werd uit Tenach. Maar ineens, overal waar over Israël gesproken werd, werd ‘de Kerk’ gelezen. Wat fysiek was in het verhaal, kreeg een geestelijke duiding. Daar zat ik - heel wat keren - met mijn Hebreeuwse Bijbel op schoot en ik las het daar echt anders! In het begin dacht ik dat ik gek was, omdat zoveel anderen er zo positief over waren!

Thea Ornstein

In 1975 hadden we met ons gezin plannen om naar  Nes Ammim te gaan. We wilden graag een aantal jaren in Israël gaan wonen en hadden inmiddels verscheidene contacten opgebouwd en hadden er ook familie. Bovendien hadden we er ook een half jaar in een kibboets gewerkt.

Joop Akker

Om de hierboven beschreven ervaring van onze voorzitter te kunnen begrijpen, is het goed om te weten hoe het bestuur van Nes Ammim, in de aanloop van haar oprichting, in 1962 er toe kwam om te besluiten geen Joodse christenen toe te laten. Bovendien legde dit besluit de basis voor de latere weigering om in Nederland Messiasbelijdende Joden te betrekken bij de kerkelijke dialoog met de synagoge.

Giulio Meotti

 “Op zaterdag doden we de Joden, op zondag doden we de christenen,” of tactischer gezegd: “Eerst het zaterdagvolk, dan het zondagsvolk.”

Dit is niet alleen maar een leus. Het betreft een nauwgezet programma van ‘religieuze zuivering’ verkondigd door streng-islamitische leiders en verspreid door jihadisten.