De oprichting, de geschiedenis, doelstellingen en de achtergrond van de De Nederlandse Vereniging van Jesjoea Hammasjiach Belijdende Joden
Wilt u informatie opvragen, een bestelling plaatsen of om een andere reden in contact komen met Hadderech vul dan het contactformulier in.
Hadderech komt naar u toe. Nodig eens een speker uit. Er zijn meerdere onderwerpen mogelijk. Maak uw wensen kenbaar.
HADDERECH heeft als grondslag het Woord van God, zoals dit is geopenbaard in de Bijbel, en stelt zich ten doel de Jesjoea als Masjiach belijdende joden in Nederland samen te brengen:
HADDERECH werd opgericht in 1928
Thea Ornstein
Een nieuw leeg jaar ligt voor ons. Waar zal het ons brengen? Gaan we elkaar gelukwensen met het nieuwe jaar, kúnnen we dat in deze tijd vol vragen, zorgen en onzekerheden?
Gods oordelen gaan over de aarde. We zien het voor onze ogen. De ene ramp volgt in rap tempo de andere op. Is dit het eind der tijden? Hoe blijven wij staande?
Charles Lee Feinberg
De Amerikaan Charles Lee Feinberg (1909-1995), bij leven professor semitische talen en Oude Testament, schreef commentaren op vrijwel alle profetenboeken van het O.T.. Hij zag het als zijn opdracht om dit grootste en moeilijkste gedeelte van de Bijbel toegankelijk te maken voor gewone mensen. We kozen voor het boek Habakuk omdat deze profeet net als wij in een crisissituatie leefde.
Tien van de twaalf stammen van Israël zijn weggevoerd. Koning Jojachim zit op Davids troon en wordt door Jeremia, een tijdgenoot van Habakuk, ervan beschuldigd het recht op grote schaal te schenden. En de Babyloniërs, die uit zijn op de wereldheerschappij, zijn in aantocht.
Aritha Vermeulen
De Chanoekaviering van Hadderech viel op 12 december. Thea begon de online-meeting met een inleidend praatje en gebed. Daarna gaf ze het woord aan Asaf, die de kaarsen van de menora aanstak en de zegen uitsprak. Aan de hand van kleurige plaatjes vertelde hij het verhaal van Chanoeka. Ik vond het heel boeiend. Aan het eind wist ik waarom Chanoeka een oliefeest bij uitstek is. God liet op een wonderlijke manier zien dat hij weer bij Zijn volk woonde. De lamp in de tempel brandde weer.
Israel Pochtar
“Vertrouw op de HEER met heel je hart, en steun niet op je eigen inzicht. Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden recht maken.” Spr. 3:5, 6
Nu het jaar 2020 geëindigd is en we terugkijken op de moeilijkheden en de uitdagingen, zien we door alles heen Gods genade. Als dit jaar ons iets geleerd heeft, is het dat dingen soms heel anders uitpakken dan we gepland hadden, ondanks onze beste bedoelingen. En dat op God vertrouwen het enige is wat ons door alles heen draagt, zelfs in tijden van de zwaarste beproeving.
Joop Akker
‘Leren van onze eigen geschiedenis’. Dit was het thema van de 3e internetbijeenkomst op 16 december jl. van Yachad BeYeshua, het nieuwe internationale netwerk van Joodse volgelingen van Jezus.
Klokslag 17.00 uur Nederlandse tijd heten de jeugdige Jason Moraf (VS) en Amanda Achtman (Canada) iedereen welkom.
Grootvader kijkt toe hoe zijn kleinzoon zijn huiswerk maakt en verklaart: “Mijn hele leven heb ik me erover verbaasd hoe mooi linkshandige mensen schrijven.” “Maar grootvader, ik ben toch helemaal niet linkshandig!” “Nee, dat is ‘t ‘m nou juist!”
Uit: Joodse humor, Salcia Landmann.
Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van januari 2021
Jaap Zijlstra
Heer, mijn God, mag ik geloven dat uw Naam is
‘Ik zal bij je zijn’, een naam als een afspraak,
een belofte, een teken van leven?
Mag ik geloven dat U ons leven binnenkomt
zo klein en kwetsbaar, zo aards en afhankelijk
als een pasgeboren kind?
Thea Ornstein
In deze donkere maand mogen we twee feesten vieren. Allereerst Chanoeka, het inwijdingsfeest van de tempel. Als de avond valt van 11 december zal over de hele wereld het Chanoekafeest beginnen. Dan zal het eerste van de acht lichtjes gebrand worden, samen met de sjammasj (dienaar), waarbij elke dag een kaarsje of oliepitje meer wordt aangestoken; dan is de 25e Kislev 5781 op de joodse kalender aangebroken. Gevierd wordt de her-inwijding, de vernieuwing van de tempel.
Isaac Bashevis Singer
Het had de hele dag gesneeuwd in Brooklyn, New York. Tegen de avond klaarde de hemel op en verschenen enkele sterren. Het ging vriezen. Het was de achtste dag van Chanoeka en onze zilveren Chanoeka-kandelaar stond op de vensterbank, terwijl alle kaarsen brandden.
Esther, mijn vrouw, was aardappelkoeken aan het bakken. Ik zat met mijn zoon David aan tafel dreidel te spelen.
Alec Goldberg
Als Russische Jood had ik vóór de tijden van glasnost (openheid) zelfs niet eens gehoord van Chanoeka. Hoewel mijn beide ouders Joods waren, kenden ze de betekenis van Pesach niet, laat staan dat ze iets wisten van de minder belangrijke Joodse feesten. Het was in de voormalige Sovjetrepubliek geen optie om in God te geloven en daarvoor openlijk uit te komen. In elk geval niet als je hoopte op een goede baan en sociale status.
(Dr. A. Capadose, 1795-1874. Sefardisch-Joodse arts, vriend van Isaäc da Costa, behoorde tot het Réveil.
De bekering van Dr. A. Capadose, blz. 82)
Max Hart
Deze maand voelden we het 85-jarige Hadderech-lid Max Hart aan de tand over zijn Joods-christelijke identiteit. Hieronder zijn verhaal.
Op 8 mei1930 werd ik in Groningen geboren. Ons gezin bestond naast mezelf uit vader, moeder en twee zussen. Mijn vader heette Julius Hart en mijn moeder was een Jacobi. We woonden in de joodse buurt van Groningen en af en toe gingen we naar sjoel. Op sjabbes-avond kregen we als kinderen na het eten pinda’s en geschaafde kokosnoot met geschaafde chocola. Ik zat op een openbare school met veel andere joodse kinderen.
Als huidenhandelaar had mijn vader vrijstelling van tewerkstelling in Duitsland gekregen. Huiden waren namelijk belangrijk voor de legeruitrusting van de Duitsers.
Lees meer...
Siegfried B. Stranders
Advocaat in ruste, de jongste broer van, schrijver van een boek over het proces Demjanjuk: “Vanaf dag één was ik erbij, een heel boeiende ervaring.” Aan het woord is Hadderech-lid Siegfried Bernhard Stranders.
Ik heb noch een Joodse noch een christelijke opvoeding gehad. Het feit dat ik geen Joodse opvoeding heb gehad, heb ik altijd als een gemis ervaren. Mijn ouders waren al voor mijn geboorte in 1948 tot geloof gekomen.
Ze gingen wel af en toe naar een kerk en nodigden ook wel mensen bij ons thuis uit om te spreken. Maar wij als kinderen werden daar niet bij betrokken en werden vrijgelaten in onze keuzes.
Mijn vader heette ook Siegfried en was niet zo spraakzaam over zijn geloof. Mijn moeder, Catharina Vogel, was het tegenovergestelde en sprak veel over haar geloof. Ze waren een soort communicerende vaten. Maar ondanks de grote verschillen zijn ze 56 jaar gelukkig getrouwd geweest.
Lees meer...
