De oprichting, de geschiedenis, doelstellingen en de achtergrond van de De Nederlandse Vereniging van Jesjoea Hammasjiach Belijdende Joden
Wilt u informatie opvragen, een bestelling plaatsen of om een andere reden in contact komen met Hadderech vul dan het contactformulier in.
Hadderech komt naar u toe. Nodig eens een speker uit. Er zijn meerdere onderwerpen mogelijk. Maak uw wensen kenbaar.
HADDERECH heeft als grondslag het Woord van God, zoals dit is geopenbaard in de Bijbel, en stelt zich ten doel de Jesjoea als Masjiach belijdende joden in Nederland samen te brengen:
HADDERECH werd opgericht in 1928
Alfred Edersheim
Matth.3:1-4:11 “Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.” Deze roepstem in de woestijn bracht Israëlieten uit het hele land in beweging. Wat hen samenbond was de enige hoop die Israël nog had: Het Koninkrijk! Geen wonder dat men naar de Jordaan was gekomen om zich door Johannes te laten dopen, die niet opriep tot gewapend verzet maar tot bekering. Iedereen wist dat dit vooraf moest gaan aan het Koninkrijk.
Bjorn Lous
Op 19 september jl. vond een bijzondere gebeurtenis plaats die uniek is in de kerkgeschiedenis: een (twee uur durende) dialoog tussen de vermaarde Anglicaanse theoloog Nicholas Thomas Wright en de Messiaans-Joodse theoloog Mark Kinzer. Ze spraken over twee vragen: Behoren niet-Messiaanse Joden nog tot Gods verbondsvolk? En, zo ja, hebben zij als volk een unieke roeping die verschilt van die van andere naties?
Op een industrieterrein in Zuid-Jeruzalem komt de Ethiopische gemeente Beit El (Huis van God) samen in een ruime bovenzaal. De gemeente van een kleine honderd mensen heeft hier elke Sjabbat een samenkomst. Afgezien van de ongeveer veertig jongeren en kinderen zijn het allemaal mensen die geboren zijn in Afrika.
Ze hebben het niet makkelijk in Israël. Het vinden van werk is lastig en de tegenstand van orthodoxe Ethiopische Joden is groot. Voorganger Tal Shifraw legt uit:
“We hebben wijsheid nodig in de omgang met Ethiopische Joden omdat ze denken dat we hen willen vernietigen.
Huib de Vries
Harry Rosier (85) was al hoog en breed volwassen toen hij hoorde dat zijn vader Joods was. Zijn moeder werd vanuit het wezendorp Neerbosch bij Nijmegen als kinderverzorgster in een Joods gezin in Leiden geplaatst. Daar werd ze in 1934 bezwangerd door de heer des huizes. “Hij hield de boot af; mijn moeder kwam op straat te staan.”
Harry groeide op bij een tante in de Haarlemmermeer. De oorlogsjaren bracht hij deels door op een onderduikadres. Na de oorlog trad zijn moeder in het huwelijk met ‘vader Jacob’.
Een oude Jood komt bij de oorarts: “Ik ben links helemaal doof, dokter.”
De dokter onderzoekt hem en constateert: “Daar is helaas niets aan te doen. Dat is de leeftijd.”
De Jood: “Is mijn linker oor dan ouder dan m’n rechter?”
Dr. Alfred Edersheim
Lucas 2:41-52 De stilte die de jeugdjaren van de Messias omgeeft, wordt slechts een keer verbroken. Dat is om te vertellen wat plaatsvond bij zijn eerste bezoek aan de tempel.
Richard Harvey
Hoe denken Messiasbelijdende Joden over het vieren van de sjabbat? Dat is een van de vragen die Richard Harvey behandelt in het hoofdstuk ‘De Thora in de praktijk’ van zijn dissertatie. Diverse toonaangevende denkers passeren de revue. Hun opvattingen blijken heel divers. We kozen Baruch Maoz en Arnold Fruchtenbaum uit. Interessant in de visie van Maoz is dat de sjabbat voor hem heilig is maar dat hij geen religieuze betekenis toekent aan de wijze waarop hij de sjabbat viert. Voor hém is dit een uitvloeisel van zijn Joodse identiteit, een identitymarker.
redactie
De onverschrokkenheid waarmee de jonge Israëlische advocaat Calev Myers de BDS-reus bestrijdt, doet denken aan de wijze waarop David de Filistijnse reus Goliath tegemoet trad. Myers’ laatste wapenfeit is de handelsconferentie die hij begin december in Jeruzalem organiseerde. Meer dan duizend, vooral christelijke, investeerders uit 50 verschillende landen deden bij die gelegenheid zaken met de vertegenwoordigers van 650 Israëlische bedrijven. Eindresultaat: investeringen voor ca. 100 miljoen dollar.
Het brandweerteam van het Joods Nationaal Fonds in Israël heeft met spoed een speciale brandweerwagen nodig om de bossen te beschermen. Sinds april 2018 zijn er in de Westelijke Negev al meer dan 1200 branden uitgebroken. Tijdens de zomers van 2018 en 2019 werd het enorme gebied voortdurend blootgesteld aan brandstichting in bossen, natuurgebieden en landbouwgebieden. Dit heeft grote ecologische en economische schade veroorzaakt. Bovendien vormen de branden een gevaar voor de vele gemeenschappen nabij de grens.
Moos was helemaal van streek en kon de slaap niet vatten. Hij had 1000 gulden van zijn overbuurman geleend en had beloofd dit binnen een maand terug te betalen. Morgen was de laatste dag maar hij had het geld niet. Opeens stond z’n vrouw, die heel goed wist waarom haar man niet kon slapen, op, liep naar het openstaande raam en riep uit volle borst: ‘Sam, Sam!’ Aan de overkant ging het licht van de slaapkamer aan en vroeg de overbuurman wat er in ‘s hemelsnaam aan de hand was
(Dr. A. Capadose, 1795-1874. Sefardisch-Joodse arts, vriend van Isaäc da Costa, behoorde tot het Réveil. De bekering van Dr. A. Capadose, blz. 82)
Fia Natkiel
“Ik ben voor de oorlog in Amsterdam geboren. Mijn vader heette Isidoor Natkiel en was hoofdklerk bij de gemeentelijke woningdienst en mijn moeder was Clara Prins. Mijn beide grootvaders waren diamantslijper. Ik was de middelste van drie zusters. Mijn vader zat in het bestuur van een gymnastiekvereniging waar ik ook lid van was. Mijn oudste zus vertelde dat hij de Olympische Spelen in Amsterdam van 1928 had bijgewoond, als afgevaardigde van het bestuur. In 1938 overleed hij.” Aan het woord is Hadderech-lid Fia Benjamins uit Roosendaal.
Kugel met peren
Bij ons thuis werd er niets aan het geloof gedaan, ik ben echt liberaal opgevoed. We aten wel joodse gerechten. Mijn vader nam na het biljarten wel eens gemberbolussen mee en mijn moeder maakte soms kugel met peren. Brrr, daar moet ik nu niet meer aan denken, veel te zoet. Met de joodse feestdagen aten we extra lekker maar verder deden we niets aan het Joodse geloof.
Lees meer...
Max Hart
Deze maand voelden we het 85-jarige Hadderech-lid Max Hart aan de tand over zijn Joods-christelijke identiteit. Hieronder zijn verhaal.
Op 8 mei1930 werd ik in Groningen geboren. Ons gezin bestond naast mezelf uit vader, moeder en twee zussen. Mijn vader heette Julius Hart en mijn moeder was een Jacobi. We woonden in de joodse buurt van Groningen en af en toe gingen we naar sjoel. Op sjabbes-avond kregen we als kinderen na het eten pinda’s en geschaafde kokosnoot met geschaafde chocola. Ik zat op een openbare school met veel andere joodse kinderen.
Als huidenhandelaar had mijn vader vrijstelling van tewerkstelling in Duitsland gekregen. Huiden waren namelijk belangrijk voor de legeruitrusting van de Duitsers.
Lees meer...
