Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig. (Jes. 40:8)

Onlangs hield Israëls ambassadeur bij de VN, Danny Danon, een toespraak in de Veiligheidsraad van de VN in het kader van een periodieke discussie over het Midden-Oosten. In deze toespraak ging Danon uitvoerig in op de rechten van het Joodse volk op het Land van Israël. In zijn betoog presenteerde hij de ‘vier pijlers’ die Jodendom verbinden met het land. Hij zette een kipa op en las zelfs een gedeelte voor uit de Hebreeuwse Bijbel.

Drs. Jan van Barneveld

Alarmerende berichten over de schepping, smeltend noordpoolijs, afstervend koraal. In het land Israël voltrekt zich een tegengesteld proces. Miljoenen bomen zijn aangeplant en woestijn is landbouwgrond geworden. Tekenen van hoop, volgens Jan van Barneveld, en van Gods voornemen om de aarde weer onder zijn heerschappij te brengen (red.).

Arie van den Heuvel

Het jaarlijkse Paaskamp viel dit jaar, in afwijking van voorgaande jaren, op vrijdag 19 en zaterdag 20 april in het vertrouwde conferentiecentrum Kaap Doorn. Bijzonder dit jaar was dat het die vrijdag ook Goede Vrijdag was en bovendien het begin van Pesach.

In de middag was onze gastspreker ds. Kees Kant, directeur van Christians for Israël International. De kern van zijn verhaal

dr. P.A. Siebesma

Onlangs las ik het boek van Bryan Mark Rigg, hoogleraar militaire geschiedenis, ‘The Rabbi Saved by Hitler’s Soldiers’. Hierin wordt verteld hoe Duitse Abwehrsoldaten de Lubavitcher Rebbe, Joseph Isaac Schneersohn uit bezet Europa redden. Deze was de voorganger en schoonvader van de zevende en laatste Lubavitcher rebbe, Menachem Mendel Schneerson (1902-1994). 

Christie Livingstone (secretaris)

De levens van bewoners en werkers in het tehuis zijn nauw met elkaar verweven. Veel inwoners wonen hier al jaren en noemen het hun Thuis, vooral degenen die geen familie hebben. Een aantal medewerkers werken hier al langere tijd en hebben de bewoners goed leren kennen. Nieuwe personeelsleden en vrijwilligers voelen zich snel een deel van de Ebenezer-familie.

Dr. Faith Goldberg (arts)

Iets dat ik leuk vind aan mijn werk als arts in Ebenezer Home, is de vrijheid om met de bewoners te bidden.

Op donderdagochtend brengen onze hoofdverpleegkundige, Kristin en ikzelf, altijd een 'thuisbezoekje' aan iedere bewoner. We kloppen op hun deur en praten een paar minuten over hun medische zorgen, familie, of over hoe je de beste Arabische koffie of appeltaart kunt maken. Een paar van onze bewoners zijn niet meer in staat om een ​​gesprek te voeren. Hun hersenfuncties voor geheugen en taal zijn aangetast als gevolg van dementie of de ziekte van Alzheimer.

Michiel Steenwinkel

Oktober vorig jaar bezocht journalist en theoloog Michiel Steenwinkel Israël, als reisleider van een jongerenreis van het Comité Gemeentehulp Israël. Hier leest u zijn verslag:

“We beginnen in woestijnstad Dimona bij Albert en Esther Knoester. Zij wonen daar sinds 2008. De wijk waarin ze wonen, staat bekend als orthodox. Er staan vijf synagogen en jesjiva’s. Het huis van Albert en Esther ligt recht tegenover een synagoge. Je kunt bijna bij elkaar naar binnen kijken. Aanvankelijk vroeg de rabbijn of Albert en Esther misschien Joods wilden worden. Maar met behoud van geloof in Jezus bleek dat te moeilijk.

Omdat christenen een kleine minderheid vormen in Israël geven de media niet veel aandacht aan Jezus of het evangelie. Maar vorig jaar september veranderde dit. Een Arabische pastor uit een dorp vlakbij Nazareth werd door vele uitzendkanalen gevraagd om van zijn geloof te getuigen.  

“Zijn videoboodschappen verspreidden zich als een virus en mensen van verschillende godsdienstige achtergronden delen ze onderling online,” vertelt Bader Mansour, voorzitter van de Baptisten Unie in Israël.
Het verhaal hoe dit gebeurde, is opmerkelijk.

Thea Ornstein

Op weg naar Pesach en Pasen lezen we in het evangelie drie keer dat de Messias weende: Tranen over een gestorven vriend, tranen over Jeruzalem en tranen in de hof van Gethsemane (Hebr. 5:7). Slechts een keer lezen we dat de Messias heeft gezongen – na de viering van wat door velen ‘het laatste Avondmaal’ genoemd wordt.

Hannah Maltha

Hij, die droeg mijn zonden, die mij redde van de dood,

die mijn pijn droeg in Zijn wonden zonder klacht,

Hij was een Jood.