Thea Ornstein

Op 11 maart viert het Joodse volk het Poerimfeest, een van de vrolijkste feesten op de Joodse kalender. Het is het gedenken van Gods overwinning door Esther in het gemene plan om het Joodse volk uit te moorden. Het ontbreken van Gods naam in dit Bijbelboek is in wezen onbelangrijk in verhouding tot de centrale boodschap van het boek Esther. Zelfs wanneer we zouden denken dat Hij er niet is, is Hij er toch. Altijd is Hij achter de schermen bezig met het regelen en het uitvoeren van de bijzondere gebeurtenissen opdat Zijn soevereine wil wordt volbracht.

Adam Eliyahu Berkowitz

De Iraanse tak van de organisatie ‘Verbond voor rechten van alle minderheden’ berichtte op 16 februari 2020 dat de Iraanse regering de graftombe van Mordechai en Esther in de stad Hamadan dreigt te vernietigen en de plek te bestemmen voor een consulaatsgebouw van Palestina. Volgens verslaggevers probeerde een groep van Basij (een paramilitaire vrijwilligerstak van de Iraanse Revolutionaire Garde) op zondag de historische plaats plat te walsen als vergeldingsactie voor de ‘Deal van de eeuw’ van Trump. Het is nog onduidelijk of het blijft bij deze aankondiging, of dat het plan zal worden uitgevoerd.

Martha Gobetz

De Eeuwige heeft in de Thora allerlei aanwijzingen gegeven welk voedsel geschikt is om te eten en te drinken. De zogenoemde spijswetten of kasjroet. Het nakomen van deze wetten draagt nog steeds bij tot de eigenheid van het jodendom. Zelf ben ik niet opgevoed met het kasjroet. Wel bestond er bij ons thuis grote huiver voor het nuttigen van bloedworst en paling. Dit eet ik zelf nog steeds niet.

Richard Harvey

 “Door de redactie van Hadderech werd mij gevraagd een kort artikel te schrijven over mijn persoonlijke visie op kasjroet en hoe Joodse volgelingen van Jezus met de spijswetten zouden moeten omgaan. De vraagsteller wist misschien niet dat een van de redenen om hierover in mijn proefschrift te schrijven was dat ik zélf graag meer duidelijkheid wilde hebben over de vraag of ik al dan niet koosjer zou moeten eten.”

Pieter A. Siebesma

Eén van de meest opvallende kenmerken van de Joodse godsdienst zijn de voedselwetten. Daarin onderscheiden orthodoxe Joden zich van de andere volkeren, omdat ze bijvoorbeeld geen varkensvlees en garnalen eten en andere dieren die in de Thora worden verboden. Ook het eten van bloed is verboden en als derde basisregel geldt het verbod om melk en vlees in één maaltijd te nuttigen. Voor de eerste twee is een duidelijke Bijbelse basis te vinden, maar de scheiding tussen melk en vlees is gebaseerd op een (nabijbelse) rabbijnse interpretatie van Ex. 23:19, dat je het bokje niet mag koken in de melk van de moeder.

Rami Dabbas

Als Arabische activist en schrijver roep ik de Arabische wereld op om de betrekkingen met Israël te normaliseren. Mijn volk begrijpt niet dat Israël eigenlijk onze vriend is. Net als het niet begrijpt dat als wij het voorbeeld van de Joodse staat zouden volgen, wij ook welvarend zouden kunnen worden, zoals Amerika en Europa.

De Syrische journalist Thaer Al-Nashef zei 12 februari 2020 op Al-Jazeera tv:
“Israël is niet verantwoordelijk voor de vooruitgang of achteruitgang van Arabieren. Arabieren zijn verantwoordelijk voor henzelf. Maar Arabieren zouden kunnen profiteren van de uitgebreide Israëlische expertise. Want als we kijken naar het Israël van vandaag – dat een ontwikkeld land is – dan moeten we onszelf afvragen: Hoe komt het dat de Joden, of Israël, het zo goed gedaan hebben? Deze mensen leefden zo’n 2000 jaar in Europa, als verbannen vluchtelingen, in een diaspora als gevangenen en als slaven. Denk je dat in! Toen bewezen ze aan de hele mensheid dat ze niet alleen maar vluchtelingen of slaven waren, maar een volk dat in staat was om wonderen uit het onmogelijke te laten gebeuren.”

Een delegatie moslimleiders bezocht op 23 januari 2020 Auschwitz. Dit bezoek ging vooraf aan de herdenking dat het Poolse kamp, waarin meer dan 1 miljoen Joden werden vermoord, 75 jaar geleden bevrijd werd. Joodse leiders noemden dit bezoek een ‘baanbrekende gebeurtenis’. De secretaris-generaal van de Moslim Wereldbond, Mohammad bin Abdulkarim Al-Issa, en de hoofddirecteur van het Amerikaans Joods Comité, David Harris, leidden een delegatie van 62 moslims rond door het Auschwitz-complex.

Alfred Edersheim

Matth.3:1-4:11 “Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.” Deze roepstem in de woestijn bracht Israëlieten uit het hele land in beweging. Wat hen samenbond was de enige hoop die Israël nog had: Het Koninkrijk! Geen wonder dat men naar de Jordaan was gekomen om zich door Johannes te laten dopen, die niet opriep tot gewapend verzet maar tot bekering. Iedereen wist dat dit vooraf moest gaan aan het Koninkrijk.

Bjorn Lous

Op 19 september jl. vond een bijzondere gebeurtenis plaats die uniek is in de kerkgeschiedenis: een (twee uur durende) dialoog tussen de vermaarde Anglicaanse theoloog Nicholas Thomas Wright en de Messiaans-Joodse theoloog Mark Kinzer. Ze spraken over twee vragen: Behoren niet-Messiaanse Joden nog tot Gods verbondsvolk? En, zo ja, hebben zij als volk een unieke roeping die verschilt van die van andere naties?