Huib de Vries

In de hal staat een melkbus met daarop een afbeelding van de Klaagmuur. Ruth (30) erfde die van haar oma, die de Holocaust overleefde dankzij gereformeerde christenen die haar een schuilplaats boden. Verder verwijst niets in de woning naar de Joodse achtergrond van de bewoner. Ook dat erfde ze van haar oma. “Die was door haar levensgeschiedenis terughoudend in het uiten van haar Joodse identiteit. De verhalen over wat ze had meegemaakt in de Tweede Wereldoorlog, hebben me ongetwijfeld beïnvloed.”

Op de website van ons lid dominee Sjaak Maliepaard staan sinds kort meditaties, van gemiddeld 4 minuten, naar aanleiding van een Bijbelgedeelte. Voor elke dag van de week één. U vindt ze hier:

Woord voor elke dag.

De meditaties werden eerder uitgezonden in het kader van het radioprogramma 'durft te geloven'.

Na de oorlog was Marjorie Eberlé-Gotlib jarenlang voorzitter van Hadderech. Ze heeft honderden lezingen in het hele land gehouden, schreef artikelen voor het tijdschrift Hadderech, leidde Bijbelkringen in Rotterdam en omgeving en was lid van de theologische commissie van The International Hebrew Christian Alliance. Ze zag het als haar taak om de christenen die zij ontmoette te vertellen over Gods trouw aan ontrouwe mensen. Naast Gods genade was de blijvende plaats van het Joodse volk in Gods bestel de andere pijler waar een Bijbelse theologie volgens haar op behoorde te rusten. Met haar vertrouwen in God als haar vader, haar blijdschap een behouden zondaar te zijn en haar liefde voor haar eigen volk is ze velen tot zegen geweest.

Het cursusmateriaal van de Bijbellessen gegeven door M.W. Eberlé-Gotlib zijn verzameld en in A4-boekvorm verkrijgbaar. Voor meer informatie en bestelling van deze boeken zie Bijbelcommentaren - boeken.

Liever een digitale versie? Dan kan dat vanaf vandaag. Opdat zoveel mogelijk mensen deze ‘vers voor vers’ uitleg kunnen lezen, zijn deze Bijbellessen ook als pdf beschikbaar gesteld. Zie Bijbelcommentaren - pdf

Rabbi David Ashear

De pasoek [1];zegt: “Werp je last op de Heer, en Hij zal je onderhouden.”
De maggid [2] van Dubno (1740-1804) verklaarde dit vers door middel van een gelijkenis:
Een arme man reisde met een loodzware tas op zijn rug. Terwijl hij langs de weg loopt, komt een rijke man in een royaal rijtuig voorbij. Hij ziet de arme reiziger, brengt het rijtuig tot stilstand en biedt de arme man vriendelijk een lift aan. Deze stapt in en het rijtuig vervolgt z’n weg. Een paar tellen later merkt de rijke man op dat zijn gast nog steeds zijn zware tas draagt.

Thea Ornstein

Een Bijbelse opdracht waar we zeker deze maand aandacht aan willen geven. En het zijn er verschillende: 5 mei ons 75-jarig bevrijdingsfeest, op 12 mei Lag ba'omer, op 14 mei is het 72 jaar geleden dat de staat Israël werd uitgeroepen, op 21 mei Hemelvaartsdag, op 22 mei Jom Jeroesjalajiem, op 29 mei begint Sjawoeot, het Wekenfeest, en op de 31ste het Pinksterfeest. Een hele rij!

En hoewel het een Bijbelse opdracht is om onze feesten te vieren ligt er dit jaar een grote schaduw over door het coronavirus: een niet te bevatten en niet te overziene mondiale crisis, die ons allen in meer of mindere mate treft en waar ieder de gevolgen van ondervindt. Het zullen overal getemperde feesten zijn, ook op 5 mei. En niet alleen zoals jaarlijks vanwege de vierde mei maar ook door alles wat er nu gebeurt in onze verwarde wereld.

Marjorie W. EberIé-Gotlib

Profetie en geschiedenis zijn bij Israël nooit te scheiden, want de profetie is geschiedenis geworden in de bijna vierduizend jaar dat het Joodse volk bestaat. De vraag in hoeverre de staat Israël de vervulling van de profetie is, kan ik alleen vanuit mijn Jood-zijn beantwoorden. En daarom kan het alleen maar vanuit de Bijbel, dat tegelijkertijd het geschiedenisboek van alle Joden in en buiten Israël is. Merkwaardig en uniek volk, dat de Bijbel als vaderlands geschiedenisboek heeft. Geen volk weet wat er met haar in de toekomst zal gebeuren. De geschiedenis van Israël daarentegen is al tot en met de jongste dag geschreven, en bekend. Uniek!

Israel Today sprak met een onderzoekslaboratorium in Kiryat Shmonah, Israëls noordelijke grensstad aan de grens met Libanon, dat nu klaar staat om de eerste te zijn die een vaccin ontwikkelt voor het coronavirus dat de wereld treft. Dit is mogelijk dankzij een voorsprong van vier jaar, door onderzoek naar een soortgelijk virus. Na vier jaar onderzoek, gefinancierd door het Israëlische ministerie van wetenschap en technologie, hebben onderzoekers van MIGAL een effectief vaccin ontwikkeld tegen het aviaire coronavirus ‘Infectious Bronchitis Virus’.

Pieter A. Siebesma

Nathan Levi Berlijn (1903-1999) uit Rotterdam kwam na de geboorte van hun oudste dochter eind van de jaren twintig tot een levend geloof in de Messias. Samen met zijn niet-Joodse vrouw raakte hij betrokken bij het werk van de ‘Nederlandsche Vereeniging van Joden-Christenen’ (NVJC) en bereidde zich voor op emigratie naar Palestina om daar in een Joods-christelijke kibboets te gaan werken. Door de onzekere politieke situatie ging dit niet door en kwamen ze in Soest terecht.

Nathan Levi Berlijn

Er deden heel wat optimistische geruchten de ronde in het door de nazi's bezette Nederland. De Amerikanen waren al over de Rijn. Het Franse geallieerde leger marcheerde veel Duitse steden binnen en het Canadese leger heroverde veel Nederlandse steden. 0p 8 mei waren ze Amsterdam binnengetrokken. Het scheen ons toe dat nu het juiste tijdstip was gekomen om de grote bus oranje verf aan te breken, die tot dan toe nog steeds verstopt stond in de kelder. We hadden het er druk mee om de rood-wit-blauwe en ook oranje kralen te schilderen, teneinde er zeker van te zijn dat de halskettingen op tijd klaar waren. We moesten echter voorzichtig blijven, en ze niet té vroeg verkopen, maar ook niet te lang wachten. We wisten dat, zodra de bevrijding een feit zou zijn, de Nederlandse bevolking heel graag haar loyaliteit zou willen tonen aan koningin en vaderland en bereid zou zijn alles te dragen waar de nationale kleuren in zaten.

Richard Harvey

De vorige keer zagen we hoe Messiaanse Joden in Engeland zich vanaf het begin van de 19e eeuw steeds bewuster werden van hun Joodse identiteit. In dit tweede en laatste deel vertelt Richard over hun verhouding tot kerk en synagoge vandaag de dag (red.).